Jacques Vriens - Vakantie

5.Vakantie

'Wat fijn om jullie allemaal terug te zien', jubelt Vera ter­wijl ze rondgaat met de koffiepot.
'En hoe was jullie vakantie? Eens even kijken of ik het nog weet. Wouter drinkt de koffie zwart, Johan heeft zoetjes, Tine melk en suiker, Anneke krijgt thee en Charlotte drie klontjes.'
'Nee, nee!', roept Charlotte. 'Ik ben aan het lijnen.'
Over zijn brilletje staart Johan haar verbaasd aan. 'Lijnen? Jij? En je hebt al anorexia.'
'Hoe kom je daar nou bij. Mijn vriend houdt gewoon van slank.'
'Vriend?'
'Ja, ik heb dit jaar in Spanje een leuke jongen ontmoet.'
'Dus jij zat in Spanje!', roept Vera. 'En jij Johan, wat heb jij gedaan? '
'Niks, gewoon thuis gebleven.' En hij verdwijnt achter zijn krant.
De anderen kijken elkaar veelbetekenend aan en Vera vraagt nog: 'Gaat het niet zo goed met de ziekte van je vrouw?'
Vanachter de krant klinkt een onduidelijk gemompel. Wouter gebaart naar Vera om Johan verder met rust te la­ten.
'Ik heb een hele leuk reis naar Wenen gemaakt', vertelt An­neke, 'met een gezelschap van alleengaanden.'
Vera knikt enthousiast.' En mijn Frits en ik kwamen Anneke nog tegen in Wenen bij de Sissi-tentoonstelling. Grappig hè, kom je zomaar midden in Wenen een collegaatje tegen. Zijn we 's avonds gezellig met z'n drietjes gaan eten en hebben we nog leuk zitten kletsen over school en zo.'
'En jij Tine', vraagt Wouter, ' hoe was jouw vakantie?' 'Gekampeerd in Frankrijk met een vriendin. Heel gezellig. Mijn kinderen waren bij m'n ex. Die heeft ze een maand mee naar Ierland genomen. Flink royaal gedaan. Eén keer per jaar maakt hij goede sier en de rest van de tijd kan ik het opknappen. Alle kerels zijn hetzelfde.'
Onwillekeurig kijkt iedereen naar Johan. Ze verwachten nu een elk moment een flinke sneer van achter de krant, maar het blijft stil. Zijn vakantie is kennelijk héél erg moeilijk geweest.
'Wat leuk Tine', gaat Wouter gauw verder. 'Ik bedoel kamperen in Frankrijk. We hadden elkaar wel tegen kunnen komen. Ik heb daar ook gekampeerd met mijn gezin op een vegetarische nudistencamping.'
Weer kijken ze naar Johan, maar nog steeds reageert hij niet.
Vera begint te giechelen. ' Loop je daar dan echt allemaal rond in je blootje?'
'Ja, natuurlijk.'
'Ik zou het niet moeten' , zegt Tine, 'al die kerels die je aangapen.'
'En jij bent nog wel zo geëmancipeerd' , zegt Charlotte. 'Ja, juist daarom.'
Wouter schudt zijn hoofd. 'Jullie hebben een heel verkeerd beeld van zo'n camping. Nudisme heeft niks met erotiek of zo te maken.'
'Dat zal wel', zegt Tine.
Wouter pakt een stapel papieren van zijn bureau, bladert er even in en vraagt dan: 'Hebben jullie vanmiddag om vier uur nog even tijd voor een korte vergadering? Ik wilde een paar puntjes doornemen in verband met die nieuwe wet op het primair onderwijs.'
Er klinkt een instemmend gemompel, maar dan zakt de krant van Johan naar beneden. 'Moeten jullie jezelf nou eens horen! De een mag geen suikerklontjes meer van d'r vriend, de ander doet lesbisch op een Franse camping of loopt in zijn blote kont en de rest van ons team reist hele­ maal naar Wenen om over school te lullen. En als we dat allemaal gehad hebben, worden we opgetrommeld voor een extra vergadering omdat die tuttebol van Netelenbos ons opzadelt met haar zoveelste bevlieging.'
Woedend vouwt Johan zijn krant dicht en stampt het kamertje uit.
Het blijft even stil.
Dan stamelt Vera: 'Ik begrijp niet waarom hij zo doet. We mogen in Wenen toch best over school praten.'
'Nou ja', zegt Tine, 'Johan is gelukkig weer de oude.'

Deze aflevering maakte onderdeel uit van de serie 'Het Kamertje', die verscheen tussen 1998 en 1999. 

Verder lezen

1 Jacques Vriens - Verhouding
2 Jacques Vriens - IST
3 Jacques Vriens - Staken
4 Dossier: het kamertje van Jacques Vriens