Afgelopen maart nodigde Monique Marreveld mij uit om gasthoofdredacteur te worden van dit nummer. Wat een kans.
Twee zaken zijn wat mij betreft essentieel om in dit nummer te benadrukken: de verbinding tussen onderwijs en wetenschap en het internationale perspectief. Voor het eerste heb ik een passie sinds ik projectleider was bij de Staat van het Onderwijs in 2019. Met ons team onderzochten we profilering en diversiteit in ons onderwijssysteem. De pers maakte ervan dat het wemelde van de hippe scholen met vage onderwijsconcepten en onduidelijke leerresultaten. Zo erg was het niet, maar wij concludeerden wel dat we niet goed wisten hoe variatie en vernieuwing bijdragen aan de kwaliteit van ons onderwijs. Voor mij was dit een eyeopener. Sindsdien zet ik me in voor het stimuleren van het wetenschappelijk denken in het onderwijs. Dat klinkt hoogdravend, maar ik bedoel gewoon kritisch nadenken over je werkwijze en de keuzes die je maakt goed onderbouwen. Ik ben er trots op dat we in dit nummer leraren en schoolleiders in Nederland en het buitenland laten vertellen hoe zij dit doen.
Denk kritisch na
over je werkwijze en
keuzes die je maakt
Door mijn levensomstandigheden - geboren in Joegoslavië, een internationale loopbaan en getrouwd met een Duits-Belgische man – ben ik veel verhuisd. Ik heb in vijf landen gewoond, mijn kinderen hebben in drie landen op school gezeten. Het maakt dat ik altijd met een internationale blik naar onderwijs kijk.
In Nederland zie ik een complex onderwijssysteem dat grote uitdagingen kent: dalende basisvaardigheden, stijgende ongelijkheid en een hardnekkig lerarentekort. Misschien kunnen we van het buitenland leren? Lees bijvoorbeeld de interviews met Maaike Hajer (Zweden) en Annabel Brown (Engeland).
In maart bracht ik een werkbezoek aan een onderzoeksschool van de Education Endowment Foundation. Ik was onder de indruk: niet alleen is daar geïnvesteerd in de ontwikkeling van bewezen effectieve aanpakken voor het onderwijs, maar deze en andere EEF-scholen zijn ook doordrongen van het belang van evidence-informed werken. Geen wonder dat de resultaten van Britse leerlingen de afgelopen jaren zijn verbeterd.
De Zeitgeist verandert ook in Nederland, mede door corona en de achterstanden die de pandemie heeft veroorzaakt: het onderwijs vraagt steeds meer naar bewijs voor de effectiviteit van verschillende aanpakken. Maar om beter te begrijpen wat werkt en hoe, moeten onderwijs en wetenschap de handen ineenslaan. Samenwerken en samen creëren. De komende jaren zijn daar genoeg gelegenheden voor. Eén daarvan is het programma Ontwikkelkracht waarbij ik zelf betrokken ben. Ik hoop dat dit nummer je inspireert om er de vruchten van te plukken.
Lees meer over Education Lab NL.
Dit artikel verscheen in Didactief, september 2022.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven