Presentations of learning (april, 2011)

Tekst Miek van Dam
Gepubliceerd op 13-04-2021

'Ik had de meeste kinderen die mijn werkstuk wel willen lezen, mam.' David is er trots op. Het werkstuk over Papoea Nieuw Guinea, dat hij volgens mij een beetje afgeraffeld heeft, blijkt een onverwacht succes.

Presentations of learning

Alle leerlingen moeten twee weken na hun deadline voor de klas een presentatie houden over hun 'paper'. En dat blijkt voor David een grotere uitdaging dan zorgen dat het op tijd bij juf wordt ingeleverd. Voor de groep is het afbreukrisico kennelijk groter.

De kinderen mogen slechts een stukje papier met wat steekwoorden erop gebruiken. Een ten om te verifiëren wie het stuk nou gemaakt heeft, een ouder of het kind zelf? David doet er wat gemakkelijk over: hij zet letterlijk met potlood een kladje op zo'n goedkoop blocnote uit de supermarkt dat ze allemaal in hun laatje hebben liggen. In dit stadium besluit ik wél een bijdrage aan het project te leveren: de avond tevoren typ ik de nauwelijks leesbare steekwoorden even netjes over en print ze uit. Best wel een goed idee…., concludeert David de volgende morgen.

Tijdens de presentatie moeten de kinderen ook een film(fragment) laten zien van maximaal drie minuten. Een paar middagen besteedt David aan de zoektocht op Youtube. Ik e-mail de link naar de juf ('wat een goed idee’). Na afloop blijkt dat mijn kind het hele filmpje heeft mogen draaien, de volle acht minuten, en inderdaad: het is fascinerend (check het filmpje zelf).

Wat dit alles mij leerde, is dat juf mijn tienjarige zoon nauwelijks aan het werk kreeg. Het maken van een werkstuk, 'voor haar’ in zijn beleving, vond hij maar matig interessant. Ik dacht dat hij het leuk (lees: motiverend) zou vinden dat zijn onderwerp een deel van de familiegeschiedenis was (opa timmerde voor de BAM in de toenmalige Nederlandse kolonie). Mwah, dat viel in de praktijk tegen. Hij zag er bijvoorbeeld vanaf opa te interviewen ('Ik heb geen tijd mam, ik heb afgesproken te gaan vissen').

Maar de interesse van zijn medeleerlingen veroorzaakte een ommezwaai. Opeens was David trots op zijn onderwerp en deed hij moeite voor zijn eigen presentatie. Het leek wel of alles in een ander daglicht kwam te staan.

Didaktief heeft eens een artikel gepubliceerd over de presentations of leornjng die op een school in Californië (High Tech High) een belangrijk onderdeel van het leerproces waren. Leerlingen presenteerden aan elkaar en aan derden wat zij geleerd hadden en waren bereid ver te gaan om een goed product in de etalage te zetten. Juist de zichtbaarheid voor peers en anderen motiveerde om beter werk af te leveren. Het leek me toen zo vergezocht, projectmatig, wat moest je ermee in Nederland? Maar ik ben om, helemaal overtuigd. Dit moeten ze vaker doen. Presentaties zijn een geweldig motivatiemiddel. Misschien dat juf de links naar de filmpjes op hun website kan zetten?