Liefdadigheid (oktober, 2009)

                                                                       Liefdadigheid

'Brengt u dit jaar samen met uw dochter kerststukjes rond in het bejaardenhuis of traint uw zoon de F-jes op de voetbalclub? Meld het ons, dan kunnen wij het meteen wegboeken als maatschappelijke stage.'

Mijn bek viel bijna open, zeggen ze in de kop van Noord-Holland, als uiting van opperste verbazing. Nou, ik kwam een heel eind op deze informatieavond voor 2havo / vwo. Want bijna een kwart van de 72 uur lestijd die volgens de overheid moet worden ingevuld met maatschappelijke stage, werd hier  wat mij betreft te grabbel gegooid. Eva en haar klasgenoten van 2gym moeten dit jaar elk twintig uur in de maatschappij in­vesteren. En dat betekent niet dat ze bij de bakker hel­pen (zo dat al zou mogen, want ze zijn natuurlijk nog te jong om achter de toonbank te staan) en dat boeken als stage: de bijverdiensten zouden een dergelijke leerzame ervaring onmiddellijk diskwalificeren. Dat is geen lestijd. Kerststukjes rondbrengen kennelijk wel? Maatschappelijk stage mag geen  beroepenoriëntatie zijn. Het moet echte liefdadigheid worden, uitgeoe­fend in bejaardenhuis, voetbalclub, speeltuin, dieren­asiel of ziekenhuis.

Maar waar haal je die stageplekken in godsnaam van­daan in een kleine gemeente als de onze? Werklozen helpen een moestuin aanleggen, telt dat? De kerk aan­vegen misschien? De hoopvolle blik van de coördina­trice liet zien dat grenzen vervagen. Help ons uit de brand, schreeuwde ze uit, hoe dan ook!

School heeft een probleem. Het bureau vrijwilligers­werk in onze gemeente heeft jaarlijks duizend plaat­sen in de aanbieding (waarvoor natuurlijk niet alleen onze leerlingen in aanmerking komen. Sterker nog, een groot deel wordt vervuld door vaste vrijwilligers die ook gewoon hun nuttige bijdrage aan de maat­schappij willen continueren). Even rekenen: deze ene school alleen al telt 1400 leerlingen, er zijn nog vier andere grote scholen ter plaatse die ook allemaal wet­telijk verplicht zijn stage te regelen. Niet allemaal tegelijk, maar toch: dat gaat niet zomaar lukken.

Dat de kerststukjes als lestijd worden weggeboekt op aandrang van de overheid, vind ik een  grove  schande. Wat leert mijn Eva hiervan? Geloof me, in kleine gemeenten als de onze is het vrijwilligerswerk alom tegenwoordig. Al die sportende kinderen weten heus wel dat hun vader, oom of buurman  hen in zijn vrije tijd gratis staat te trainen. En dat hun moeder collecteert voor het  Prinses Beatrix Fonds. Of  koffie  schenkt voor het bejaardenhuis. Of zingt in het kerkkoor. Ik denk dus eerlijk gezegd: gebruik die lestijd liever voor waarvoor ze bedoeld is: laat Eva iets leren.