Mijn favoriete docent

Een verslag van dit leuke gesprek (vond ik zelf) verschijnt in het aprilnummer van Didactief. Wat ik echter nog interessanter vond, was het gesprek rondom het interview. Bea, onze interviewster, vertelde dat vrijwel alle gekozen favoriete docenten in deze serie een uitgesproken visie hebben op onderwijs. Aha! Dat is dus wat een docent onderscheidt van collega's in de beleving van leerlingen. Blijkbaar hebben mensen die het goed doen, een sterke mening op grond waarvan zij handelen. Het maakt misschien niet eens zoveel uit wat die visie is, maar het feit dat ze dingen doen vanuit een innerlijke overtuiging, maakt het verschil met collega' die daar onverschilliger in staan. Dat voelen kinderen!

Er kwam in het gesprek nog een belangrijk element naar voren. Wim Dwarshuis vertelde dat hij altijd nieuwsgierig is naar hoe mensen in elkaar zitten. 'Ja natuurlijk', zei hij, 'die psychologie is toch het meest interessant, altijd weer?' Dat zal niet iedere leerkracht hem nazeggen, maar ik besefte toen wel dat dit voor mij een belangrijk verschil was met 'saaie docenten'. Mijn favoriete leerkracht was wezenlijk geïnteresseerd in mij! Sterker nog: hij zag kwaliteiten in mij die ik zelf nog moest ontdekken! Doordat hij dit zag, werd ik geïnspireerd en ook gemotiveerd en presteerde ik in zijn vak uitzonderlijk goed. Daardoor werd alles alleen nog maar leuker natuurlijk.

Hoe vaak zie en hoor je volwassenen niet praten over het negatieve dat ze in een kind zien? Te vaak. Het doet me altijd pijn als ik het hoor. Ook lastige leerlingen hebben mooie kanten en talenten. Of ze hebben een goede reden om lastig te zijn...

Helemaal aan het eind van het gesprek, zelfs na het nemen van de foto's, vroeg ik aan Bea of die favoriete docenten nog meer gemeenschappelijke kenmerken hebben. Het is immers haar serie, dus zij kan het weten! En zij bevestigde wat ik met Wim Dwarshuis pratend al had ontdekt: favoriete leerkrachten zien hun leerlingen echt en dat hoeft heus niet alleen het positieve te zijn. Ook verdriet, narigheid en lelijke kantjes mogen die goede docenten best zien.

Dat leerlingen werkelijk gezien worden, is in de puberleeftijd uiterst belangrijk. Ze nemen afstand van hun ouders en dan is daar opeens een volwassene die met frisse blik andere dingen ziet en zo een nieuwe impuls aan de ontwikkeling geeft.

Daar gaat het dus om: van binnenuit. Visie en blik. Dat maakt een leerkracht tot een goede leerkracht (los van het bezit van goede vakkennis, daar ga ik van uit). Nu weten we het zeker!

Hester Macrander is opgeleid als theaterdocent en docent Nederlands. Ze werkt als cabaretier, entertainer, dagvoorzitter, workshopleider en publicist.