Dat kostte steeds meer energie, tot zelfs ouderavonden die helemaal in het teken stonden van een levensreddend zero-tolerancebeleid: Wie denken die kinderen wel dat ze zijn! Even laten merken wie hier ook weer de baas zijn.
Uiteindelijk kreeg ik van de conrector havo de vraag: Kun jij hier wat mee? Toe aan iets nieuws, want al 30 jaar leraar, zei ik volmondig ja, met een kanttekening: wel met leraren die het willen, we vragen ze om te solliciteren naar een plaats op 2 havo. Trekken aan een dood paard had ik al te vaak gedaan.
Om het behapbaar en concreet te maken was de enige onderwijskundige verandering die we van leraren vroegen in dat eerste jaar: leerlingen leren op school, er is leeractiviteit in de klas.
Uiteindelijk heb ik (geen commissie die eerst weer een onderzoek doet!) een strak onderwijskundig beleid uitgezet (op basis van onderzoeksresultaten) dat recht doet aan de havo-leerling (die geen huiswerk wil maken, die behoorlijk veel kan, die ook leert voor de leraar) en aan de eindtermen: eisen stellen nondeju!
Aan de vakleraren de vraag hoe zij hun eigen vak konden laten bijdragen aan de vorming van leerlingen. Want dat die leraren de baas zijn over hun onderwijs is imperatief, maar dan wel binnen een duidelijke onderwijsvisie. (Finnish Lessons)
Het eerste jaar was enorm succesvol (ordeproblemen weg, geen zittenblijvers) en, je kon erop wachten, de rector wilde in de krant. Zucht. Eén jaar is niks en de winst van dat eerste jaar, leerlingen die graag naar school komen, werd vooral veroorzaakt doordat de leerlingen merkten dat wij er energie in staken. De rector komt niet in de klassen en ziet dus niet dat er didactisch nog niet zoveel is veranderd, maar dat alleen de toon anders is. Dat levert al wel wat op, maar er is nog een lange weg te gaan. Maar zij wil in de krant.
De quote boven het artikel heeft helemaal niks met ons onderwijs te maken, de journalist heeft gehoord wat hij wilde horen: NA DEZE HAVO IN 1 JAAR EEN VWO-DIPLOMA. Een ambitie van de rector misschien, maar absoluut geen onderdeel van onderwijsvernieuwing voor havisten; die moeten naar het mbo of het hbo, prachtig.
Op de open avond een half jaar later komen ouders met vragen over die sluiproute. Zucht. Gelukkig zijn de kinderen van 2 en 3 havo de sterren van de avond met hun verhalen over de dagelijkse gang van zaken. Ze shinen zelfverzekerd. Trots op hun havo.
Michel Pijpers, leraar en onderwijsontwikkelaar, maker van BruutTAAL.nl
@MPijpers
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
