Leraren zijn ook mensen

Leraren zijn ook mensen die 's morgens met het verkeerde been uit bed stappen, hun vooroordelen hebben, lui zijn, er voor de klas niet met hun hoofd bij zijn, zich zorgen maken over hun privésituatie, ruzie hebben met hun partner, zich naar hun pensioen slepen, met een kater naar hun werk gaan of dromen van een toekomst op een zonnig eiland zonder zeurende directeur en vervelende leerlingen.

Triviaal allemaal, maar het beïnvloedt de prestaties van leerlingen, al kan ik dat niet met data gedreven onderzoek staven. Ik hoor de verhalen van leerlingen, die volgens mij anderen ook maar al te goed kennen. Zo vertelde een meisje laatst dat de hele klas een hekel had aan het vak Engels. Waarom? Omdat de leraar - ik zeg het maar plat – verschrikkelijk uit zijn bek stonk. De leerlingen lieten het wel uit hun hoofd om, als ze de uitleg niet begrepen, vragen te stellen, want dan kwam hij het antwoord in hun gezicht blazen.

Of neem de voyeuristische leraar Duits die tijdens de les zo bij de vrouwelijke leerlingen over hun schouders ging hangen dat hij een goed zicht had op hun boezem. Of de leraar met een alcoholwalm om zich heen, die zich elke dag zigzaggend door de lesstof werkte. Of de leraar wiskunde die alles van ingewikkelde formules afwist, maar niet het geduld had om leken in te wijden in de onmetelijke schoonheid die wiskunde schijnt te hebben. Of de leraar geschiedenis die om de haverklap de leerlingen tracteerde op een dvdvertoning en vervolgens zelf in de lerarenkamer uitgebreid een kop koffie ging drinken.

Uit mijn eigen schooltijd herinner ik me de docenten die als boemannen tekeer gingen, waardoor we – ik althans – elke dag met een knoop in de maag naar school gingen. Niet bepaald bevordelijk voor de prestaties. We sprongen een gat in de lucht toen de leraar klassieke talen, die in Bint van Borderwijk kennelijk zijn grote voorbeeld zag, op een dag met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht vanwege aan hartaanval. Eigen schuld, dikke bult. We hadden geen medelijden.