Aanrader

Het moet zich baseren op verantwoord en actueel onderzoek van eigen bodem en daarbuiten. Het moet goed en toegankelijk zijn geschreven. En het moet ook nog interessante en bruikbare suggesties voor de praktijk bevatten. Liefst wil ik dat het bovendien mooi is uitgegeven, maar dat is meer een extra dan een harde voorwaarde.

Deze zoektocht levert regelmatig aardige vondsten op. Het is niet zo dat er geen boeken te vinden zijn die aan de gestelde criteria voldoen. Maar vaak heb ik iets aan te merken op publicaties die op zichzelf best indrukwekkend zijn. De ene keer wordt het onderzoek nogal selectief of eenzijdig behandeld. In een ander geval is de tekst toch te moeilijk en net iets te warrig. En interessante ideeën voor de werkvloer zijn nogal eens een struikelblok. 

Er wordt zoveel naïeve onzin over ouderbetrokkenheid geschreven

Dit voorjaar kwam echter een boekje uit, dat de perfectie erg dicht benadert. Ik kwam het op het spoor toen ik me verdiepte in de thematiek van ict en nieuwe media voor jonge kinderen. Dat is een onderwerp waar we in de komende jaren de nodige aandacht aan zullen moeten besteden, al wordt er voorshands door de beleidsmakers en de educatieve instellingen met een grote boog omheen gelopen. Het bijna perfecte boekje is geschreven door Peter Nikken, Denise Bontje, Olga Abell, en Su’en Verweij en uitgegeven bij Zwijssen, met steun van het Kinderopvangfonds en Digidreumesen. De titel is Speel Digiwijs. In eerste instantie had ik wat moeite met de suggesties van de auteurs om tot intensieve samenwerking tussen ouders en instellingen te komen wat betreft mediagebruik. Er wordt al zoveel naïeve onzin over ouderbetrokkenheid geschreven dat je daar niet argwanend genoeg kunt zijn. Naarmate ik echter dieper in het onderwerp verstrikt raakte en er enig inzicht in begon te ontwikkelen, moest ik me gewonnen geven. Ze hebben op dit punt gelijk.

Zijn er dan geen zwakke punten te vinden in dit boek? Natuurlijk wel, maar dat betreft bijzaken en hindert de lezer niet. De subtitel ‘samen aan de slag met media voor jonge kinderen’ is bijvoorbeeld nogal truttig. Maar enige truttigheid is waarschijnlijk de prijs die moet worden betaald voor toegankelijk schrijven.

Al met al is het genieten met dit boek. Speciaal te waarderen is dat het beleidsmakers elk alibi ontneemt om digiwijsheid in bijvoorbeeld de voor- en vroegschoolse educatie te omzeilen. Het uitgebalanceerd introduceren van ict en nieuwe media in instellingen die met jonge kinderen werken, kan voor weinig geld heel veel kwaliteitswinst opleveren.

Deze column verscheen in Didactief, oktober 2013.