Voor iedereen die in het onderwijs werkt is professionalisering een term die je te pas en te onpas hoort, vooral in het kader van vernieuwing van onderwijs. Is er een nieuw examenprogramma? De leraren die het in de praktijk gaan brengen moeten professionaliseren om het uit te kunnen voeren. Nieuwe inzichten uit onderzoek? Professionaliseren maar!
Ik heb een bloedhekel aan dat woord.
Niet dat ik vind dat leraren niet meer zouden moeten leren en ontwikkelingen in hun vakgebied niet zouden moeten bij houden. Ik ga er nog altijd uit dat ze zo professioneel zijn dat ze dat doen. Mijn allergie betreft het woord zelf.
Professionaliseren betekent professioneel worden. Als je zegt dat leraren moeten professionaliseren zeg je dus eigenlijk dat ze dat nog niet zijn. En dat wil er bij mij niet in. Het kan nog erger: gisteren zei iemand in mijn nabijheid dat leraren geprofessionaliseerd moeten worden. Alsof ze dat zelf niet kunnen. Alsof het net zoiets is als de software in je smartphone updaten.
Het gaat mij om meer dan dat woord. Door op deze manier over leraren te praten, zet je ze buitenspel bij belangrijke ontwikkelingen in het onderwijs, terwijl zij wel degenen zijn die die ontwikkelingen mede vorm zouden moeten geven. Beter is om met leraren te praten, en niet over.
Het Engels heeft een mooi, ook goed vertaalbaar woord voor de ontwikkeling van leraren: professional development. Kunnen we afspreken dat we voortaan, wanneer het gaat over het vergroten van kennis en vaardigheden van leraren gaat het voortaan hebben over professionele ontwikkeling?
Wouter van Joolingen is wetenschappelijk directeur van het Freudenthal Instituut en lid van de redactieadviesraad van Didactief.
Deze column is ook hier gepubliceerd.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
