Gisteren zag ik opeens na vier jaar werk de resultaten van een randomized control trial waarbij we wilden nagaan of de achtergrond van tutoren een invloed heeft op de houding van leerlingen ten aanzien van STEM (science, technology, engineering en mathematics). Ondertussen werk ik niet meer bij de universiteit van Leiden, is het team er niet meer dat het onderzoek heeft gedaan en zijn we jaren later sinds de eerste stappen werden gezet. Dit is deels door Corona, maar omdat wetenschap vaak echt veel tijd vraagt. Volg even mee.
We wilden de houding van kinderen van groep 7 of het vijfde leerjaar kunnen meten ten aanzien van STEM, maar daarvoor heb je een betrouwbaar en gevalideerd instrument nodig, liefst in een taal die de leerlingen eenduidig begrijpen. Dat instrument bestond niet. We hebben het dus eerst moeten ontwikkelen. Je kan in dit artikel zien hoeveel stappen we hiervoor moesten zetten, maar het eerste jaar van het project werd hierdoor opgesoupeerd. Het artikel schrijven en laten reviewen kost trouwens ook de nodige tijd.
Let wel, tijdens dit jaar ontwikkelden we ook het Leidse Tutorprogramma dat een soort van ‘best of..’ wilde zijn van effectieve tutorprogramma’s wereldwijd. In het tweede jaar van het project hebben we dit tutorprogramma een eerste keer gelopen en deden we een pilootstudie van de eigen randomized controlled trial (RCT). De steekproef was kleiner dan de geplande studie, maar we wilden zowel zien of het tutorproject goed liep en eventueel verfijnen, en ook zien of de eigenlijke studie zonder problemen kon afgenomen worden. Ondertussen werd er een tweede kwalitatieve studie gedaan naar de invloed van tutor-zijn op de deelnemende studenten en ontwikkelden we een website met tips voor tutoren. We preregistreerden ook heel het onderzoek. Dit wil zeggen dat we op voorhand vertellen wat we gaan doen en hoe, zodat we zeer transparant zijn naar de wetenschappelijke gemeenschap.
In het derde jaar was het de bedoeling om de eigenlijke RCT te doen. Die startte ook in januari 2020, maar in maart van dat jaar gingen de scholen dicht door een of ander virus. Bye project. De fondsen liepen nog tot januari 2021, maar we zouden eindigen zonder data. Drie jaar werk in de vuilnisbak?
Toch niet, gelukkig vonden we toch nog wat budget en mogelijkheden, waardoor we vorig jaar in het najaar het tutorprogramma voor een derde keer hebben kunnen doen lopen en de eigenlijke RCT hebben kunnen uitvoeren. Het is echt nog spannend geworden, maar een bij de pinken zijnde Amber Bruijnzeel en Sanne Romp hebben letterlijk het project gered.
De data is er, de voorbije maand heb ik in mijn vrije tijd de data gecleand, en gisteren heb ik de gepregistreerde analyses kunnen doen en kennen we na vier jaar het antwoord op de onderzoeksvraag die we stelden.
Is het werk nu klaar? Nee, het onderzoek moet nog in een artikel gegoten worden, moet aangeboden worden aan een journal, gepeerreviewed worden en hopelijk wordt het na de nodige wijzigingen gepubliceerd.
Lang en veel werk dus, maar gisteren bleken de resultaten wel degelijk relevant en interessant met een klein ‘Eureka’-momentje. Tegelijk gebeurde er ook nog heel veel tussendoor. Een kleine tweehonderd kinderen hebben door het onderzoeksproject een tutor gekregen gedurende een semester. Uit eerder onderzoek weten we dat dit een effectieve aanpak is voor het verkleinen van verschillen op basis van SES in onderwijs. We hebben dit niet opnieuw gemeten, maar de winst van dit onderzoek voor deze kinderen is er wellicht. We hebben onze expertise over tutorwerking in Vlaanderen en Nederland gedeeld met wie we maar konden. Het instrument dat we ontwikkelden kan nu makkelijk voor andere onderzoeken gebruikt worden. En er is nog een andere zij-artikel momenteel in review, een reviewstudie over diversiteit in STEM.
Demet Yazilitas, Julia Cramer, Amber en Sanne, onder goede zorgen van heel de vakgroep in Leiden onder leiding van Ionica Smeets hebben fantastisch werk geleverd, waarbij het dus effectief kon zijn dat we gisteren zouden ontdekken dat onze oorspronkelijke stelling niet bleek te kloppen. Dit bleek het geval voor een paar letters van STEM, maar niet voor allemaal…
Deze column is eerder vandaag hier verschenen. Pedro De Bruyckere is pedagoog en docent aan de Arteveldehogeschool in Gent. Daarnaast doet hij onderzoek aan de Universiteit Utrecht.
1 Lessen in veerkracht
2 Crisis is bloei
3 Leestips Pedro De Bruyckere
4 Neurowetenschap
5 Leren als collectief ideaal
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
