Ik ren en ren, maar al snel voel ik weer zijn hete adem systematisch in mijn nek hijgen. Onverbiddelijk herhaalt hij zijn blikkerige mantra: 'Meer Data, Meer Data, Meer Data-...' "Nee, nee, nee, niet mijn kinderen, STOP!!", badend in het zweet schiet ik overeind...
Lang geleden dat ik zo'n nachtmerrie heb gehad, dit is de laatste keer dat ik zo'n verdraaide Amerikaanse onderwijsblog van Diane Ravitch lees voor het slapen gaan. Ik wil het verhaal en mijn zorg met u delen, maar let op als u betrokken bent bij onderwijs, leraren of leerlingen en het is al wat later op de avond, stop dan hier met lezen.
Deze blog kan uw nachtrust ernstig verstoren...
Het is bekend, we leven in een tijdperk met snel ontwikkelende technologie en een exponentieel groeiend aantal technologische toepassingen. Toepassingen, die samen een overvloed aan data genereren. Natuurlijk zien we dit terug in ons onderwijs. Op school nemen we testen via de computer af, we gebruiken tablets en handige apps in de klas, leerlingen houden een digitiaal portfolio bij, en vult u maar aan. De hoeveelheid data die via de digitale weg kan worden verzameld is oneindig; tot de individuele aanslag van toetsen of hoelang leerlingen hun cursor boven een bepaald antwoord houden, aan toe.
Al die gegevens stellen ons in staat om geavanceerde individuele profielen van leerlingen te creëren. Op grond daarvan kunnen we iedere leerling precies het juiste onderwijs of de geschikte app op maat aanbieden. Evidence-based, passend onderwijs in optima forma.
Hoera, dit is onze onderwijstoekomst!
Het lijkt toekomstmuziek, maar er zijn al Amerikaanse bedrijven die zo verwoed leerlinggegevens aan het verzamelen zijn. Een door Bill Gates gesponsorde organisatie wil bijvoorbeeld scholen de beschikking geven over honderden studentkenmerken, waaronder ook hun beperkingen. Welkom bij leerlinggegevens 2.0. Ouders en schooldistricten uiten hun zorgen over het verzamelen, opslaan en gebruiken van deze privégegevens. Wat is het doel? Leidt dit niet tot ongewenste labeling van leerlingen? Hoe veilig is de opslag van deze data? Allemaal onnodige zorgen zegt de organisatie en ook de betreffende 'privacy' ambtenaar van het ministerie van Onderwijs ziet het probleem niet:
"The only way to make data totally safe is to not ever use it or keep it. That's just not an option."
We raken het punt van ethiek. Het feit dat technologie ons tegenwoordig in staat stelt om al deze leerlinggegevens te kunnen verzamelen, betekent nog niet dat het goed is om te doen. In het onderwijs hebben we in de nabije toekomst een serieuze "Big Data"-discussie nodig; analoog aan eerdere discussies in de gezondheidszorg waarin technologische toepassingen nieuwe behandelingen mogelijk maakten, maar tegelijkertijd raakten aan fundamentele waarden. Denk bijvoorbeeld aan de discussie rondom levensverlengende behandelingen of abortus. Het feit dat technologie iets mogelijk maakt betekent niet automatisch dat het (voor iedereen) juist is.
Gelukkig is het in Nederland nog niet zover. Rare jongens, die Amerikanen. Nu gewoon lekker gaan slapen... Maar wacht eens even: Wat wordt er door de Nederlandse overheid precies gedaan met de gegevens die gekoppeld zijn aan mijn onderwijsnummer? Wie hebben er eigenlijk allemaal toegang tot mijn digitale toetsgegevens? Hoe gaat de school van mijn kinderen om met de verzamelde gegevens in hun tabletonderwijs?
Welterusten.
Lees/Luister meer over het gebruik van Big Data in onderwijs:
Diane Ravitch (24 maart. 2014).
Lisa Fleisher (23 maart, 2014). Big data enters the classroom. Technology advances and privacy concern clash.
Steve Kolowich (25 Januari 2014). The new intelligence.
Jelte de Jongh (10 Oktober, 2013). Big data and the excellence revolution. TEDxAmsterdamEd 2013.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
