‘Als het om de kinderen gaat is mij niets te veel. Ik vind het schitterend om te helpen. Als ik dan weer een lachebekje zie, is mijn dag geslaagd.’ Will Kengen (52) is conciërge op het Schöndeln Lyceum (in 2007 ontstaan uit een fusie tussen het Stedelijk Lyceum en Bisschoppelijk College Schöndeln). in Roermond. In 2007 net een jaar op school, werd hij uitgeroepen tot conciërge van het jaar. Het kantoorwerk dat hij daarvoor deed, bood hem geen uitdaging meer. ‘Ik wilde dolgraag iets doen op een school, het maakte niet uit in welke functie. Ik heb dienstverlening hoog in mijn vaandel staan en vind het super om met kinderen te werken. Iedereen krijgt van mij elke ochtend een big smile en een fijne dag toegewenst.’Kengen voelt zich een spil tussen schoolleiding en docenten enerzijds en leerlingen en ouders anderzijds.
Hij probeert zijn leefregels en plezier in het werk over te dragen op zijn omgeving. Heeft een kind een probleem, dan springt hij als het even kan bij. ‘Dan kan het weleens zijn dat kinderen je in vertrouwen nemen. Ik zal de laatste zijn die dit zal beschamen. Het mooie is dat je hierdoor een heel hechte band krijgt. Je wordt een vaderfiguur. Dat wil ik ook voor de kinderen zijn.’ De meeste problemen lost hij met een grap op. ‘Ik spring tussen kijvende meisjes en doe alsof ik de klappen opvang.’ Hij tovert een naast de papierbak gegooid propje weg en en laat raden in welke hand hij het heeft. ‘Raden ze de verkeerde hand dan moeten zij het propje weggooien. De volgende dag doen ze het trucje zelf.’ Will Kazan luidt inmiddels zijn bijnaam.
Maar achter die grappenmakerij zit altijd een gedachte. Kengen ziet het bijbrengen van normen en waarden als zijn belangrijkste taak: ‘Ik heb zelf een zoon van vijftien jaar en denk dat ik weet hoe kinderen zijn. Ik houd ze voor altijd eerlijk te zijn, want dat sterkt je voor later in de maatschappij. Ze moeten respect krijgen voor elkaar, de docenten en school.’ Vanuit zijn leefregels en enthousiasme wil hij ook docenten motiveren hun ziel en zaligheid in het lesgeven te leggen. ‘Ja, dat wordt geaccepteerd. Misschien omdat ik wat ouder ben en zelf vwo heb gedaan.’
Aanbiedingen van andere scholen wimpelt de conciërge af. ‘Ik zou de leerlingen ontzettend gaan missen. Dat is al zo moeilijk als ze hun examen hebben gedaan.’ Gelukkig is er nu Facebook, een mooi medium, vindt hij, om zonder te close te worden contact te blijven houden. ‘Leerlingen zeggen daarop: “Will, we zijn je niet vergeten.” Dat zijn mooie reacties.’
Dit artikel verscheen in Didactief, juni 2012.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
