Er wordt bijna onhoorbaar geklopt op de deur van de directiekamer van de Alan Turingschool. Directeur Eva Naaijkens en teamleider Martin Bootsma zijn druk aan het werk.
De deur gaat open en drie kleuters schuifelen naar binnen. Zo te zien zit er een jarige bij. ‘Dat ziet er feestelijk uit!’, roept Eva en wenkt de kinderen dichterbij.
Yasmin (6) en Isis (5) zijn de verkozenen om hun jarige klasgenootje Amani te begeleiden langs alle klassen. Ze dirigeren haar naar de bureaus van de ‘grote mensen’. De jarige is verlegen en niet gewend om zo in de belangstelling te staan. Heel voorzichtig draagt ze een doos Celebrations. Ze is vandaag vijf geworden.
Martin, inmiddels 52 en als teamleider verantwoordelijk voor de inhoud van het onderwijs, begrijpt heel goed hoe het werkt voor deze kinderen. ‘Alles is dubbelspannend. Dit is haar eerste verjaardag op school en dat is zo leuk om te zien. Alles is groot: het gebouw, de mensen. En dan komen ze ook nog eens in deze speciale ruimte, waar ze normaal nooit komen.’
Zelf heeft hij andere herinneringen aan zijn lagereschooltijd. Als hij een snoepje gekozen heeft en de kinderen weer door zijn naar de volgende halte, vertelt hij dat hij op zijn school op Texel altijd geslagen werd door een meester. ‘Ja joh. Met de zijkant van een lineaal.’
Hij vertelt dat hij een lastige leerling was. Toch wilde Martin zelf het onderwijs in, omdat hij zag dat bepaalde dingen beter konden. Hij werkte op allerlei scholen, maar had altijd nog de droom om zelf een school op te richten. Dus toen de kans zich voordeed om in de Alan Turingschool te stappen, greep hij die meteen aan.
Voor Martin en de Alan Turingschool is goed onderwijs ‘ervoor zorgen dat kinderen zich prettig voelen op school en dat ze een hele goede basis krijgen. Goed leren lezen, goed leren rekenen en heel veel van de wereld af weten en begrijpen. Wij doen alleen maar dingen die aantoonbaar werken.’
Later op de middag ga ik nog even langs in de klas van Amani voor een interview. Ze is – nog steeds met haar kroon op het hoofd – aan het spelen. Het allerleukste vond ze het om de klassen rond te gaan en om te poseren: ‘Omdat ik het leuk vind om op de foto te gaan.’ De logica van een kleuter.
Verder vindt ze vijf wel groter dan vier, maar zes of tien is nog veel groter. En tot slot het antwoord op de vraag wat ze later wil worden: ‘Een mooi, groot prinsesje.’
Deze foto verscheen in Didactief, september 2018.
Bekijk hier alle blogs van deze fotodocumentaire.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
