Het nieuwe jaar is een paar maanden oud. Nu zit er een zelfverzekerde meid met in mijn ogen al iets te uitdagende kleding. In het begin van het brugjaar faalangstig en zeer onzeker, ook over haar uiterlijk èn sociale contacten. Wat is ze gegroeid!
In mijn muzieklessen zet ik ze al snel voor het blok. Al heb je nog nooit één noot muziekles gehad, ergens in week 5 van het schooljaar spelen alle brugklassers een kort melodietje op een keyboard voor de klas. Mijn taak te zorgen voor een veilige omgeving, te dreigen met uitsluiting de rest van het schooljaar als ze iemand uitlachen. Iedere leerling mag het minstens vijf keer fout doen, je respecteert elkaar. ʽJa, ook leren luisteren naar elkaar wordt beoordeeldʼ. De een na de ander stapt meestal over zijn of haar schroom heen, raapt alle moed bij elkaar en zet zijn of haar beste beentje voor.
Zo niet Michelle*.
Uit de overdracht van gegevens vanuit het basisonderwijs was ik, via haar mentor, al op de hoogte van haar onzekerheid. Faalangst Reductie Training had ze nooit eerder gehad, maar nauwelijks hoorbaar had zij me gevraagd of ze hiervan gevrijwaard kon worden.
Plan B is altijd, dat ze dan alleen voor mij hoeven te spelen (als iedereen nog driftig aan het oefenen is) en dat ze zelf mogen bepalen of ze het alsnog aan de klas willen laten horen. Dat was voor Michelle uiteraard teveel gevraagd, maar het zaad was gezaaid.
En wie schetste mijn verbazing toen ik bij het derde speelstuk, ergens in november, bij de vraag wie als eerste wilde voorspelen, de vinger van Michelle omhoog zag gaan. Kennelijk had plan B zijn uitwerking niet gemist. Ze had gevoel voor muziek, was muzikaal! Oefende gretig en speelde al snel op een hoger niveau dan menig ander. Michelle liet de klas versteld staan en overwon zichzelf . En daarmee trok ze ook klasgenoot Mieke over de streep, want ook die durfde opeens voor de klas.
Ook dit jaar zit er tussen mijn bruggers zoals elk jaar, weer een aantal "Michelle's"...Hoe vaak wordt op het ministerie van Onderwijs vergeten dat we "algemeen vormend onderwijs" zijn? Ik ben blij dat ik op mijn school de ruimte krijg om de hele leerling centraal te stellen.
Hans Notenbos is muziekleraar en mentor op een middelgrote scholengemeenschap
*Alle namen in dit stuk zijn om privacyredenen gefingeerd.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
