Waarom ik (niet) ga staken op 15 maart

... en soms een verhoging heeft gekregen die net wel / net niet de inflatie corrigeert. Ik ben docent LD in de hoogste trede en hoewel mijn salaris niet of nauwelijks stijgt is het voor mij voldoende.

Ik staak wel voor het salaris van mijn startende collega’s en vooral alle leerkrachten in het PO en leraren in het VSO.

Ik staak niet omdat de werkdruk voor mij te hoog is. Ik ben gezegend met een ervaring en eigenwijsheid die ervoor zorgt ik dingen niet meer doe als het echt niet meer kan. Ik kan de keuze van wat ik niet meer doe voor mijzelf verantwoorden, ook al zijn de consequenties mij niet welgevallig en voelt het niet goed.

Ik staak wel voor een verlaging van de werkdruk. In mijn 17 jaar in het onderwijs heb ik haar zien en voelen groeien. Vrijwel jaarlijks is er iets bijgekomen, niet vaak ging er iets af.

Ik staak voor die collega die nu thuis zit, omdat het hem niet lukt de werkdruk zelf te reguleren. Hij wil het allemaal goed doen, elke taak(je) erbij wil hij goed doen. Omdat hij hart heeft voor het onderwijs, omdat hij hart heeft voor de leerlingen. Zijn eigen hart zit hem in de weg. Ik ken hem. Ik heb hem een bloemetje gestuurd. Er zijn er velen zoals hij. Die ken ik niet allemaal. Ik kan ze niet allemaal een bloemetje sturen. Ik kan wel voor ze staken. Ik staak wel voor ze. Een burnout overkomt 20% van mijn collega’s.

Ik staak niet tegen de besturen die de ernst van de situatie (h)erkennen en de staking steunen door hun personeel door te betalen.

Ik staak wel tegen de besturen, die besturen die ‘wel sympathie hebben voor de staking maar het middel niet steunen’. Besturen die aangeven dat het uitgespaarde geld aan onderwijs besteed zal gaan worden. Ik zou graag zien dat dit zeer zichtbaar gemaakt wordt, tot op de euro. Hoeveel is er aan salaris ingehouden en aan welke activiteit waar leraren of leerlingen direct iets hebben is dit besteed?

Ik staak niet voor alle problemen in het onderwijs. Ik ken ze niet allemaal. Die ik wel ken zijn er voor mij meer dan genoeg.

Ik staak omdat er iets aan het lerarentekort moet worden gedaan.

Het lerarentekort dat er voor zorgt dat op basisscholen nog maar vier dagen per week les gegeven kan worden. Dat er op het basisonderwijs voor zorgt dat dagelijks directeuren lesgeven, klassen worden samengevoegd, het op school aanwezig zijn tot kinderopvang vervalt, kinderen naar huis worden gestuurd.

Het lerarentekort dat er in het voortgezet onderwijs voor zorgt dat steeds meer lessen uitvallen, vrijwel ongezien, onopgemerkt. Daar zijn het tussenuren en lijken de leerlingen toch de hele dag op school.

Ik staak voor alle collega’s die ‘een uurtje extra doen’, voor een jaartje, omdat het rooster anders niet past. Voor alle collega’s die bewust een dag minder zijn gaan werken om hun eigen werkdruk te verlagen en erachter komen dat ze dan toch net zoveel uren werken, alleen voor minder geld.

Ik staak omdat genomen of voorgestelde werkdrukverlagende maatregelen effectief werkdrukveranderende maatregelen blijken, en nu zelfs zo genoemd worden.

Ik staak niet niet omdat er dan lessen uitvallen.

Ik staak niet niet omdat mensen er last van gaan hebben.

Ik staak en ben heel blij met de actie van ouders die ouders ook oproepen mee te gaan staken. Het gaat om onze kinderen. Het gaat om al onze kinderen, die van nu en die gaan komen. Het gaat om de toekomst van ons land.

Ik staak niet speciaal voor de leerlingen die ik nu zelf lesgeef.

Ik staak voor de leerlingen die goed speciaal onderwijs verdienen.

Ik staak omdat er ook op mijn VO-school hele lieve en hardwerkende collega’s zijn die aangeven niet te gaan staken of het nog niet te weten. Omdat het met hen persoonlijk goed gaat en zij de problemen niet zo zien. Het blijkt dan in gesprekken dat zij nog niet zo hebben nagedacht over de vierdaagse schoolweek die er voor hun kinderen zit aan te komen. Dat zij onbekend zijn met of niet nagedacht hebben over de grote loonkloof die er bestaat tussen PO en VO. Dat zij niet weten hoeveel meer uur leerkrachten op de basisschool lesgeven dan leraren op het VO. Dit kan en wil ik hen op geen enkele manier kwalijk nemen. Wel wil ik het graag onder de aandacht brengen.

Ik vind het jammer maar begrijpelijk dat wanneer je geen lid bent van een bond en jouw bestuur besluit je salaris in te houden dit een overweging.

Ik staak omdat wij het in het onderwijs te vaak gewoon laten gebeuren.

Ik staak omdat alle onderwijssectoren meedoen aan de actieweek en de staking.

Ik staak om aandacht te vragen voor de uitdagingen in ons onderwijs en de oproep te doen uitgaan dat we hier gezamenlijk mee aan de slag moeten.

Ik staak als een positieve daad.

Ik staak omdat de tijd soms NU is.

Frans Droog is leraar biologie, natuurkunde, scheikunde, science en soms wiskunde aan het Wolfert Lyceum. 
Deze column is eerder hier geplaatst.