Vleugels

Ik ben in mijn rol als woordvoerder hoger onderwijs en lerarenbeleid in de Tweede Kamer bevoorrecht dat ik veel inspirerende mensen uit het onderwijsveld te spreken krijg. Mijn eigen leraren waren in de eerste plaats mijn inspiratie om te kiezen voor een carrière in de politiek. En nu spreek ik vele anderen met net zulke inspirerende ideeën. Uit de praktijk en recht uit het hart. Dat geeft vleugels.

Dit gebeurt overigens niet altijd, moet ik hier dan meteen eerlijkheidshalve aan toevoegen. Ook dit gevoel is wellicht herkenbaar. Dat een nieuw idee niet landt en inspiratie wordt gedoofd als een net oplaaiende vlam die wordt bedekt door een muffe, wollen deken. Het is tot op zekere hoogte begrijpelijk dat dat wel eens gebeurt, maar het streven moet wel zijn dat we allemaal willen werken aan vernieuwing en verbetering van ons onderwijs. Dat is nodig, want de signalen zijn dat ons onderwijs goed is, maar we kunnen het ons niet permitteren stil te blijven staan.

De PISA-rapporten kennen we allemaal. Onze eigen inspectie constateert dat één op de vijf leraren niet aan de basisvaardigheden voldoet en de helft niet aan de complexe vaardigheden. Vaardigheden die juist zo hard nodig zijn voor onze kinderen en studenten in de 21e eeuw. De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) schreef niet voor niets in zijn laatste rapport Naar een lerende economie dat we 'uit de comfort zone' moeten komen.

Veel van de mensen die ik spreek zeggen dat we echt stappen moeten maken. Je voelt de passie en vuur in hun woorden en ogen. Echter, dit vraagt minder wollen dekens en meer ruimte voor de vonken om een vuur te worden. Dit heeft niet alleen met regels uit Den Haag te maken, maar ook met hoe we 'erin staan'. Een gezamenlijke aanpak. Is er ruimte om elkaar kritisch aan te spreken, nieuwe ideeën te exploreren en de lat hoog te leggen? Is er ruimte om groot te denken en wat vandaag normaal is, los te laten?
John F. Kennedy zei in 1961: 'I believe that this nation should commit itself to achieving the goal, before this decade is out, of landing a man on the moon and returning him safely to the earth.' En zie daar, acht jaar later, voor het decennium om was, op 21 juli 1969 zette Neil Armstrong zijn voet op de maan.

Dit moeten wij ook doen. Uit de comfort zone. Ambitie. Doelen stellen en daarmee elkaar vleugels geven. In de scholen. En op het Binnenhof.

Pieter Duisenberg, Tweede Kamerlid voor de VVD.

Dit artikel is verschenen in de rubriek "Rondom het Binnenhof' van Didactief, januari 2014