Rotterdam Children's Zone

Drie jaar geleden hebben we aan vele professionals en wijkbewoners gevraagd wat Rotterdam-Zuid nodig heeft om het been bij te trekken. Een van de antwoorden erop werd de Rotterdam Children's Zone. Naar voorbeeld van Harlem (New York), maar voor de rest op en top Rotterdams.

De Rotterdam Children's Zone beslaat de zeven oude stadswijken van Rotterdam-Zuid. In deze zone ondersteunen we kinderen maximaal om een succesvolle toekomst tegemoet te kunnen gaan. We werken daar aan een combinatie van excellent onderwijs, doortastende ondersteuning van gezinnen die dat nodig hebben, en een uitdagende vrijetijdsbesteding in de wijk. Het doel is dat kinderen die er vanaf twee jaar op school gaan, na de middelbare school het nét zo goed doen als hun leeftijdsgenoten in de rest van Nederland. Het is geen uitgewerkt concept, maar biedt ruimte voor allerlei innovaties.

Ik kom veel mensen tegen die zeggen dat ze het een mooi idee vinden, maar ambitieus. Met dat laatste zeggen ze eigenlijk dat ze er niet in geloven. Dat het niet mogelijk is dat kinderen die weinig van thuis meekrijgen, nét zo succesvol zijn op school als gemiddeld in Nederland. Exact dáár ligt de kern van het probleem. Als je er eigenlijk niet in gelooft, heb je ook niet de echte intentie om de lat hoog te leggen. Juist in het onderwijs geldt: hoe hoger de verwachtingen, hoe hoger het resultaat. Intentie is resultaat. Met de beste bedoelingen worden kinderen ontzien door de lat niet al te hoog te leggen. Daarmee bewijzen we hun een slechte dienst. Cru gezegd: zo houden we achterstand in stand.

Ik geef een voorbeeld. Toen we begonnen, zeiden we dat kinderen op een school in de Children's Zone per week tot tien uur méér leertijd moeten hebben dan op een reguliere school. Velen zeiden dat de kinderen dat niet aankonden en dat ouders dat niet wilden. Een aantal scholen is de uitdaging tóch aangegaan. Kinderen en ouders mochten kiezen hoe ver ze wilden gaan. En wat blijkt? Bijna alle kinderen en ouders gaan voor de volle tien uur en blijven dat doen. De ambitie in dit soort wijken blijkt veel hoger dan veel professionals dachten.

Je kunt het verschil maken. Maar vooral door je regelmatig serieus de vraag te stellen of je de lat wel hoog genoeg legt. Een ongemakkelijke vraag wellicht. Een on-Nederlandse ook. En toch: hij moet gesteld. Juist als je voor de kinderen die aan je zijn toevertrouwd, echt het verschil wilt maken.

Hugo de Jonge, namens het CDA wethouder Onderwijs, Jeugd en Gezin in Rotterdam.

Dit artikel is verschenen in de rubriek 'Rondom het Binnenhof' van Didactief, september 2014.