Zij en, eerlijk is eerlijk, ook wij hadden een hogere score verwacht. Zij had de school al uitgekozen, het Stedelijk Gymnasium in Leiden. Met een score van 542 kan je er heen, dus was de keuze eigenlijk voor 99% al gemaakt. Wijselijk zei ze tegen iedereen: ‘Als ik de Cito goed maak, ga ik naar het Stedelijk en anders naar het Da Vinci Kagerstraat.’ Geen vuiltje aan de lucht dus.
Maar ja, is dat wel zo? Ik zag aan mijn dochter dat ze een flinke deuk in haar zelfvertrouwen had gekregen, ze wilde niet dat wij nog bij het Stedelijk gingen praten. Dat zou moeten, want met een score lager dan 542 accepteren ze je niet zo maar. Ze had even haar buik vol van het woord toets en geen zin in nog een teleurstelling.
Op het schoolplein sprak ik de leraar aan; haar advies bleef ‘gewoon vwo’. Niks aan hand dus; behalve dat ze niet naar het Stedelijk kan. We mailen een paar keer over en weer en hij nodigt me uit voor een gesprekje op school. Een leuke, betrokken leraar. Hij vraagt of mijn dochter mee komt, maar die wil er helemaal niets van weten. Een echte verklaring kan ook hij niet geven, alleen dat ze haar rekentoets slecht heeft gemaakt; Cito is karig in zijn informatie.
Samen halen we het leerlingvolgsysteem erbij. Mijn dochter blijkt ‘echt een vwo-kind’. De leraar vindt het ook jammer dat er zo gehamerd wordt op de score op het Stedelijk. Hij is bang dat het alleen nog maar erger wordt in de toekomst. Hij laat het woord prestatiegericht onderwijs vallen en het kwartje valt bij mij! Gisteren heb een artikel hierover gelezen.
Ik heb drie kinderen en als ik kijk hoe het gelopen is, dan klopt er niets van dat hele Cito gebeuren. De oudste, een iets boven gemiddeld kind in de klas, dacht zij en dat dachten wij ook. Advies havo en héél misschien vwo, maar ze scoort 550. Zij en wij perplex: ons hele beeld werd door die toets omgegooid. Er was zelfs een school die ons belde om inschrijving. Ze ging toch naar het gymnasium en doet dit jaar eindexamen. Nooit gedacht in al die 8 jaren basisschool. Hoe kan dat nou? En nu dit.
Ik hoor u denken: wat een luxe probleem; haar kind gaat niet naar het Stedelijk, maar ‘gewoon’ atheneum doen. U heeft helemaal gelijk. Waar hebben we het over.....?
Karien van Niekerk is moeder van 3 kinderen.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven