Bosje bloemen

Boventallig verklaard. 55 jaar, te jong om niets meer te doen en te oud voor een nieuwe carrière? Ik heb me toch aan een nieuwe carrière gewaagd en de lerarenopleiding Nederlands tweedegraads (vier jaar) vorige zomer met goed gevolg afgerond. Al tijdens mijn opleiding en daarna heb ik aan verschillende scholen en niveaus lesgegeven. Het is fijn lesgeven aan een havo en vwo, je kunt veel lesstof bij de leerlingen kwijt. Maar ik ben erachter gekomen dat de sfeer op een school veel belangrijker is.

Een goede band met collega’s die openstaan voor jouw vragen en behulpzaam zijn. Meedenken met de lesprogramma’s en lesmateriaal. Tijd hebben om even te kletsen over die leerlingen die zo lastig zijn en over de passend onderwijs leerlingen. Hoe ga je met ze om, hoe los je een conflict op? Het is een sfeer waar je je net zo veilig voelt als jij je leerlingen wenst.

In die sfeer werk ik nu en ik ben blij. Een mbo in het West-Friese. Het is typisch voor deze locatie en die afdeling. Je zou denken dat de afdelingsleider een vrolijke Frans is, maar dat is niet waar. Hij is stuurs en nors, een blok beton waar je niet doorheen komt. Toch loopt iedereen met hem weg. Hoe doet hij dat?

Met de leerlingen is het niet allemaal pais en vree. Er zijn leuke klassen met een paar dwarsliggers, er zijn leuke leerlingen in een moeilijke klas. In een klas hebben de dwarsliggers de overhand. Soms is er zo niet met ze te werken dat ik ze er bijna allemaal uitstuur en ze in het Open Leer Centrum (OLC) met een taak aan het werk zet.

Zoals laatst. Na anderhalf lesuur komt een groepje terug naar de klas. Of ik even op de gang wil komen. Een heeft een flinke stronk andijvie in zijn hand. Ze vragen of ik de opdracht nog een keer uit wil leggen, want ze begrijpen hem niet. Komen ze na anderhalf lesuur achter. De stronk andijvie is voor mij.

De rest van de dag lopen ze in mijn buurt, want ze willen weten wat ik met de andijvie doe. Ik vertrouw het niet helemaal. Ik beloof ze dat ik de andijvie zal eten, want er komen eters.

De volgende dag komt de aap uit de mouw. Ze waren natuurlijk niet aan het werk gegaan in het OLC, maar naar de AH gegaan om een bosje bloemen voor me te kopen. Toch een beetje spijt dat ze zich zo misdragen hadden. Omdat bloemen toch wat opzichtig was, besloten ze in plaats daarvan een bloemkool te kopen. Maar die was wat duur. Een van hen zag dat de andijvie in de aanbieding was en pakte een flinke stronk. En toen bleek bij het afrekenen de andijvie nog duurder dan de bloemkool. Ze waren er van geschrokken en wilden er zeker van zijn dat ik de andijvie niet zou hebben weggegooid.

Een collega heeft ook vaak mot met ze. Laatst hoorde ze de jongens fluisteren: “Zullen we haar ook maar een stronk andijvie geven?”

Lidia van Alphen is docent aan het Horizon College in Hoorn.