Vakantievoorpret

Tekst Paulien de Jong
Gepubliceerd op 07-10-2013
Paulien de Jong - Ze nemen ons mee naar Cyprus ter gelegenheid van hun 45-jarig huwelijk. Mijn schoonouders. Eén dingetje: Het vliegtuig vertrekt de vrijdagmiddag voor de herfstvakantie al.

Dus dat wordt verlof aanvragen voor mijn zoons van 7 en 5. Op het formulier dat ik moet invullen staat een voetnoot: of wij als bewijsstuk een trouw-, geboorteakte of ander bewijsstuk dat van toepassing is op verlofaanvraag willen overhandigen. Ik blok de zin uit mijn hoofd - kan me niet voorstellen dat dit nodig is voor een ochtendje vrij, nota bene op zo'n typische day before the holiday-vrijdag. Een dag die toch altijd in het teken staat van film kijken, spelen, leuke dingen doen - want de kinderen zijn al zó moe - en opruimen.

Ik gniffel als er een sms binnenkomt van mijn man op de ochtend dat hij het formulier aan de administratie overhandigt, een forward van een mail aan opa. 'Of we een kopie van de trouwakte kunnen meesturen als bewijs voor de onderwijsinspectie. Niet te filmen toch? Afijn, hebben jullie die, pa?'

Samen met een collega lach ik erom en we concluderen: Je moet het positief zien, ze letten goed op onze kinderen. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe idioter de vraag van school - of eigenlijk de leerplichtambtenaar - wordt. Als ik de moeite neem om een verlofbrief op te halen, in te vullen en de reden van verlof beargumenteer en weer persoonlijk op school inlever, is dat toch bewijs genoeg dat ik school serieus neem en de boel niet belazer?

Ik probeer me voor te stellen hoe dat straks gaat: de onderwijsinspectie komt langs en vraagt de school alle bewijsstukken te overhandigen. De inspecteur vergelijkt de datum van mijn verlofaanvraag, 18 oktober, met de trouwdatum: 29 oktober. Zul je net zien dat hij - die dag toevallig slecht gehumeurd - over de trouwdatum valt omdat die niet matcht met de verlofdatum. En ik haal me nog meer slechte scenario's in mijn hoofd. Als de trouwakte onvindbaar is, of onleesbaar, krijgen we dan een negatief reisadvies en een boete van de leerplichtambtenaar? Wat als ze nou niet getrouwd waren? Maar gewoon bijna een halve eeuw gelukkig samen? Mag je dan niet mee naar het feest wegens gebrek aan bewijslast? Wegens gebrek aan een kopie van zo'n vergeeld document? Wie bepaalt eigenlijk dat een huwelijksfeest of -vakantie met familieleden een gegronde reden is om je kind van school te houden? Is het sowieso niet een beetje gênant dat de school vol-was-sen ouders naar bewijsmateriaal voor hun persoonlijke keuzes vraagt?

Paulien de Jong is freelance journalist en freelance redacteur specials bij Didactief.

Een ogenblik geduld...
Click here to revoke the Cookie consent