En stel je nu eens voor dat ik afgelopen weekend er eens even goed voor was gaan zitten met mijn achtstegroeper. Samen alle opgaven bekijken en de goede antwoorden erin stampen. Even voor de goede orde: dit is puur hypothetisch. Mijn kinderen zitten a.) allang op de middelbare school en b.) zaten op een school die niet de Cito-eindtoets, maar de NIO-toets afnam.
Of zou ik zelf mijn mond houden en net doen alsof dit gewone oefenopgaven waren? Maar dat zou onherroepelijk tot problemen leiden. Want geheid dat die van mij na het maken van de toets triomfantelijk zou roepen dat het precies dezelfde opgaven waren als die hij thuis geoefend had! En wat doet juf dan? Gaat ze dit gevalletje fraude tot op de bodem uitzoeken en melden bij haar directeur? Of denkt ze: ach, die jongen verdient wel een beter advies? Of misschien wel: als ze zo nodig vals willen spelen, mij best, hij komt er nog wel achter op de middelbare school?
Dat zijn dan de dingen waarover ik na alle heisa over Cito & Marktplaats over pieker. Over de normen en waarden rondom de Cito-eindtoets zogezegd. Tuurlijk, lekken is zo fout als wat, daarover kunnen we het snel eens zijn. Toch? Maar al die andere vragen, wie staat er stil bij al die what if-vragen? En zo piekerend bedenk ik dat deze hele Citogate een uitstekende casus is voor lesjes burgerschap voor ouders, leerlingen en leerkrachten. Kan staatssecretaris Dekker daar niet een burgerschapsspel voor laten ontwerpen?
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
