Dode paarden en onderwijsbeleid

Dit is de beginstelling van de death horse theory, of - bij ons- gewoon de dode paard theorie. Ze is een beetje semi-wetenschappelijk, maar goed bruikbaar om bijvoorbeeld brokken onderwijsbeleid te analyseren. Het inzicht van de Dakota’s is daarbij niet meer erg in zwang.

Beleidsmakers hebben tegenwoordig een indrukwekkend arsenaal aan technieken om op een veel modernere manier met een dood paard om te gaan.

Een eerste, nog primitieve reactie, is om harder met de zweep te slaan. Maar er zijn nog veel betere opties. Je kunt bijvoorbeeld een buitenlandse studiereis organiseren om te zien hoe ze in het buitenland dode paarden berijden. Je kunt blended learning inzetten om de berijder te trainen in het rijden op een dood paard. Je kunt onderzoek doen om te zien of een lichtere ruiter beter uit de voeten kan met het dode paard dan een zwaardere. Je kunt ook opmerken dat het paard niet echt dood is, maar tijdelijk beperkt levensvatbaar.

Soms bindt men enkele dode paarden aan elkaar in de hoop dat ze dan meer snelheid ontwikkelen. Er kunnen apps worden ontwikkeld om het paard op gang te krijgen. Een interessante variant is om  een mentor voor het dode paard zoeken, of om de ruiter te vervangen door een zzp’er. Je kunt van perspectief wisselen en het probleem door een econoom laten bekijken. Die zal opmerken dat een dood paard geen voer nodig heeft en weinig onderhoud vereist. De exploitatiekosten vallen dus reuze mee. En als exit strategie kun je het dode paard nog altijd bevorderen naar een managementfunctie. Op internet zijn nog veel meer interessante en vaak uit het leven gegrepen oplossingen te vinden.

Hoe zit het met dode paarden in ons eigen onderwijsbeleid? Ook bij ons is er vaak onenigheid over de levensvatbaarheid van een paard. Het lerarenregister is een voorbeeld van uiteenlopende opinies. Men heeft daarom het paard, door het register wettelijk vast te leggen, voor de zekerheid opgezet. Slim. Mogelijk gaat het in de loop van de tijd meer tekenen van leven vertonen.

Onderwijs2032 is niet vreedzaam overleden maar door tegenstanders keihard afgeschoten. Men probeert nu met vrijwilligers het dode paard nog een paar meter verder te trekken. Dat dit niet kan werken, hebben we zelf ooit vastgelegd in een vaderlands spreekwoord over dode paarden, dat helaas in vergetelheid is geraakt. Dan is er nog een paard dat al vanaf de geboorte zo zwak was dat het alleen in symbolische zin voor paard kon doorgaan. Bedoeld is hier de Gelijke Kansen Alliantie die in een nieuw kabinet netjes zal worden begraven.

Heel interessant is natuurlijk de categorie ‘dode paarden van de toekomst’. Het zingen van het Wilhelmus lijkt hier een kanshebber. Het is de vraag of er wel iemand op dit paard wil gaan zitten. Het paard zal in ieder geval eerst helemaal worden opgetuigd, van lekker eten voorzien, en vier keer per dag worden geborsteld en geknuffeld. Voor het tot dood paard wordt verklaard, zullen alle genoemde strategieën worden toegepast. Na weer eens verkiezingen zal het eervol ten grave worden gedragen.

Jo Kloprogge is zelfstandig onderwijsadviseur.