‘Alles, echt alles bijhouden, dat adviseer ik nieuwe Pianotechniekstudenten. Je leert zo veel verschillende dingen en het scheelt veel tijd als je dit gemakkelijk kunt terugvinden in je aantekeningen. Afgelopen jaar gingen we met tweedejaarsstudenten op taxatie. Samen bedachten we welke piano’s het waard zijn om te reviseren. De gekozen instrumenten werden vervolgens onze projectpiano’s.
‘Je moet met 88 toetsen
de juiste balans vinden’
Een piano is nooit perfect: als één onderdeel helemaal klopt gaat dat bijna altijd ten koste van iets anders. Daar de juiste balans in vinden, daar draait het in dit vak om. Onderdelen van het instrument werken heel nauwkeurig samen. Per pianotoets heb je tientallen onderdeeltjes die samenwerken om de snaren te raken. Je speelt ook nog met de aanslag van de toetsen, dit kan hard of juist zacht. Een piano heeft achtentachtig toetsen, dus alle verrichte handelingen herhaal je achtentachtig keer exact op dezelfde wijze. Die herhaling vind ik fijn werken.
Het stemmen van een piano maakt mij heel rustig. Het is een soort puzzel van tonen die je oplost. Alles moet precies passen. Ik zet dan mijn verstand op nul en let op de zwevingen, dat werkt haast mediterend. Door de opleiding leer ik luisteren naar zwevingen die anderen niet horen en leer ik kleine ongelijkheden voelen die de meeste mensen niet voelen. Het is een soort geheimtaal daardoor is dit ambacht ook zo speciaal.’
Dit artikel verscheen eerder in de special '60 x Specialistisch Vakmanschap', in Didactief, mei 2018. De special is gemaakt in opdracht en met een financiële bijdrage van de Samenwerkingsorganisatie Beroepsonderwijs Bedrijfsleven (SBB).
1 Een faalangstige goudsmid is uit den boze
2 Restauratie: ‘Ik wil mijn handen laten spreken’
3 Natuursteenbewerking: ‘Ik wil dat anderen mijn vak leren kennen’
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
