'Ik kan van plan zijn om de hele dag toetsanalyses te maken, maar dan loopt er een leraar binnen met een probleemgeval in de klas, er belt iemand van een zorginstelling of er zit een leerling in de knel. Die afwisseling is prettig, ik houd ervan om verschillende ballen in de lucht te houden.'
Leeflang werkt sinds 1997 in het onderwijs en stond aanvankelijk voor de klas. Intern begeleider was ze al eerder op een school in de buurt van Tiel en sinds 2007 is ze dat op de Fatima-school. Af en toe valt ze nog wel eens in, maar ze zit nu vooral achter haar bureau. Waarom deze carrièreswitch? 'De beleidsmatige kant van dit werk spreekt me erg aan. Hoe kun je een leerling zo goed mogelijk bedienen, dat is steeds weer de vraag. Een leerachterstand wegwerken is geen pretje, het is zo veel beter als je op tijd door hebt wat een kind nodig heeft.’
Goede samenwerking met de leerkrachten is daarbij cruciaal. Leeflang ziet zichzelf als een soort coach. ‘Vaak is het genoeg om de juiste vragen te stellen en dan ziet de leerkracht zelf de oplossing al. Stel: een collega komt bij me vanwege een kind dat zijn werk nooit afkrijgt. Dan vraag ik of er situaties zijn waarin het wel lukt en dan blijkt dat je zo’n kind geen dertig opgaven tegelijk moet geven, maar hooguit een paar. Dat zijn de mooiste momenten, als ik merk dat m’n advies aanslaat.’
Op de Fatima-school zitten nu zo'n vijftig kinderen en dat worden er de komende jaren eerder minder dan meer. Het lage leerlingenaantal maakt Leeflangs werk niet altijd makkelijk. 'Als wij een keer wat zwakkere leerlingen hebben, zie je dat meteen terug in de resultaten. De onderwijsinspectie snapt best dat wij daar niet zo veel aan kunnen doen, maar uiteindelijk verwacht men toch dat ook wij aan de norm voldoen.' De kleinschaligheid stelt ook grenzen aan de personeelsomvang: Leeflang werkt maar één dag per week. 'Ik heb zelf drie kleine kinderen, dus het is deels een bewuste keuze om zo weinig te werken, maar het is wel krap.’
Zijn die beperkingen geen reden om naar een andere school uit te kijken? ‘Nee, ik hou wel van een uitdaging’. En de landelijke sfeer in De Heen bevalt Leeflang uitstekend. 'We hebben hier wel eens kinderen van een boswachter gehad, die kwamen te paard naar school en moesten onderweg met een trekveer een sloot oversteken. Het is soms net alsof je in een Dik Trom-boek rondloopt.'
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
