Bij ernstige enkelvoudige dyslexie (EED) mogen scholen een leerling doorverwijzen voor diagnose en behandeling. Als dat via een poortwachter verloopt of als gemeenten en swv’s samen werken aan leesonderwijs, zorgt dat voor minder doorverwijzingen. Rond de helft van de gemeenten en ruim twee derde van de swv’s probeert door te letten op bovenmatige verwijzing, de uitgaven voor EED-zorg te verlagen. Of dat zoden aan de dijk zet, is onduidelijk, want de partijen hebben weinig harde cijfers paraat over de omvang van EED. De helft van de swv’s en de meeste gemeenten weten niet hoeveel leerlingen per school EED-zorg krijgen, en twee derde van de swv’s en 29% van de gemeenten weet niet of het aantal EED-leerlingen de laatste jaren stijgt of daalt.
Monitor de omvang van EED-zorg zorgvuldig, niet alleen per gemeente of swv, maar ook per afzonderlijke school. Hoge percentages per school kunnen wijzen op gebrekkig leesonderwijs of onvoldoende ondersteuning bij leesproblemen. Stel een poortwachter aan als die er nog niet is en geef deze de bevoegdheid om scholen te bevragen op en te ondersteunen bij het leesonderwijs en de aanpak van dyslexie. Werk met alle partijen samen om leesproblemen te lijf te gaan.
Ed Smeets, Beleid en ontwikkelingen bij ernstige enkelvoudige dyslexie. Onderzoek bij gemeenten en samenwerkingsverbanden primair onderwijs. KBA, 2020.
Dit artikel verscheen in Didactief, oktober 2020.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
