Panini’s maken in schooltijd
In het informaticalokaal is basiskaderklas m4k druk bezig met het ontwerpen en realiseren van een fictief attractiepark, een lesopdracht in de les Dienstverlening en Productie (D&P) aan het Merletcollege in Mill. Ivora, Ramia en Amber zijn aan het brainstormen. Hoe moet de achtbaan eruitzien? Rode of groene stoeltjes. Een horrordecor? ‘Nee joh, dan durven kinderen er niet in. Iets sprookjesachtigs misschien?’ ‘Ja! Iets in de sfeer van de Droomvlucht.’
Leerlingen staan
met de foodtruck
op festivals
Wie maakt het ontwerp? Wie pitcht het idee bij de gemeente en mogelijke sponsors? Hoe onderhandelen we en wie gaat dit doen? Een groepje discussieert over de locatie en de kosten. Een jongen tekent een logo in felle kleuren, een meisje kiest grote letters voor een poster.
In het lesprogramma D&P leren vmbo-leerlingen activiteiten organiseren, multimediale en technische producten ontwikkelen, en deze presenteren. Vier lesuren per week, verdeeld over twee blokuren over vier dagen, werken leerlingen hierbij samen met leerlingen van andere profielen, zoals Zorg en Techniek. Door praktische opdrachten uit te voeren, krijgen ze meteen les in economie, wiskunde, taal en informatica. Leerlingen maken ook opdrachten voor het echie, zo helpen ze bijvoorbeeld met het organiseren van feestjes op scholen in de omgeving.
Mario van Wetten (58), die loslaten als zijn grote kracht ziet, laat leerlingen helemaal vrij in hun opdrachten. Volgens hem leren ze daar het meeste van: ‘Mijn enige instructie: the sky is the limit. Zit het tegen? Kijk dan hoe het wel kan. En dan lukt het meestal. Het gaat er niet om hoelang ze erover doen, als het maar lukt. Ik probeer het uit henzelf te laten komen.’
Een markant voorbeeld van deze werkwijze is de foodtruck, waarmee het Merletcollege in december 2021 de Best Practice Award van het Platform vmbo D&P won. Van Wetten wijst trots naar een fraai gestroomlijnd driewielertje, een Piaggio Ape. Hij kon het oude vehikel voor een prikkie overnemen van een verzamelaar. Derde- en vierdejaars D&P- en Techniekleerlingen knapten de roestbak op. In de laadbak kwam koffie- en kookapparatuur, geleverd door bedrijven die door leerlingen waren benaderd voor sponsoring. ‘Leerlingen staan ermee op festivals en evenementen,’ vertelt Van Wetten, terwijl hij een filmpje laat zien van leerlingen, die in de foodtruck door hen klaargemaakte hamburgers en panini’s verkopen.
‘Je leert meer
van wisselgeld
teruggeven’
Ramia vindt het een leukere manier van leren dan les krijgen in afzonderlijke vakken: ‘Je doet meerdere dingen tegelijk. Je leert meer wiskunde en economie bij het opstellen van begrotingen en het teruggeven van wisselgeld in de foodtruck dan wanneer je de vakken apart krijgt.’
Ramia en haar klasgenoten Ivora en Amber vinden Van Wetten een leuke leraar, bij wie zij hun eigen ding kunnen doen. Ivora: ‘Je komt binnen en gaat aan de slag. Hij leert je hoe je iets zelf moet doen, anders leer je het nooit.’
Ivora vindt het fijn om haar eigen ideeën te kunnen uitwerken: ‘Meneer Van Wetten leert je nooit dat iets fout is. Je probeert het zelf uit te zoeken. Als het niet lukt, kun je het altijd nog aan hem vragen.’
Van Wetten is zelf ook grotendeels in de praktijk geschoold. ‘Ik heb heel veel scholen vanbinnen gezien, maar ik was meestal weer snel weg. Ik wist niet wat ik wilde. Mijn vader was metselaar, dus dat ging ik ook maar doen, maar het was niks voor mij. De bakkersopleiding die ik daarna volgde ook niet.’ Van Wetten werd medewerker Distributie en Administratie bij een supermarkt waar hij opviel door zijn organisatietalent en vlotte babbel. Een vertegenwoordiger van snoepfabrikant Van Melle, die zakendeed met de supermarkt, bood hem een baan aan als vertegenwoordiger. Op zijn dertigste ontdekte hij dat hij het liefst met kinderen werkt: ‘Ik was toen coach bij de basketbalclub en merkte daar hoe leuk het was kinderen iets bij te brengen.’ Die maatschappelijke betrokkenheid leerde hij overigens van zijn inmiddels overleden ouders: ‘Allebei waren ze actief in het verenigingsleven. Ze stonden aan de bar bij de jongerensoos en de bridgeclub.’
Eindelijk leken alle pijlen dezelfde kant op te wijzen. Na een toelatingstoets kon Van Wetten naar de pabo. Om geld te verdienen, werkte hij in de avonduren in een café. Pittig, maar gelukkig kreeg hij veel steun van zijn vrouw en kinderen: ‘Zij stimuleerden mij om door te gaan. Samen met mijn kinderen zat ik huiswerk te maken.’
‘Leerlingen
zijn mijn grote
voorbeelden’
Tijdens zijn stages in het basisonderwijs en zijn werk als leraar in het speciaal onderwijs ontdekte hij de kracht van projectmatig werken: ‘Ik zag dat kinderen het leuker vinden om aan een project te werken dan een straf lesschema te volgen. Ze zijn heel fanatiek en motiveren elkaar.’
Hij ziet ze als zijn grote voorbeelden: ‘Zij leren mij om geduld op te brengen als iemand iets niet snapt, en om de waarheid te zeggen. Niets achterhouden om een leerling te sparen, waartoe ik eerder soms neigde.’
Van Wetten nam niet de kortste weg naar zijn huidige plek. Hoe hield hij het vol? ‘Als basketbalfan was ik onder de indruk van Giant Steps, een boek over het leven van de Amerikaanse basketballer Kareem Abdul-Jabbar; een arme jongen uit The Bronx die zich omhoog heeft gewerkt. In hem herkende ik de drang om nooit op te geven.’
Van Wetten werkt inmiddels al 17 jaar op het Merletcollege. Hij heeft zijn stek gevonden.
Meer afleveringen van De Biotoop lezen?
Dit artikel verscheen in Didactief, december 2022.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
