Nieuws

Horrorverhaal ‘070’ wint vmbo-verhalenwedstrijd Er Was Eens 2018

Bij deelname aan Er Was Eens leren leerlingen uit het vmbo (basis/kader of theoretisch) in groepsverband hun eigen verhaal te schrijven. Naast het verhaal maken de leerlingen ook een video waarin ze hun verhaal pitchen en betogen waarom hun verhaal moet winnen. Uit alle inzendingen kiest een jury de drie beste verhalen. De jury bestond deze editie uit rapper Winne, stadsdichter Rotterdam Derek Otte en schrijfcoach Silvana Sodde. In totaal deden er ruim tweeduizend leerlingen uit meer dan honderd vmbo-klassen van 22 scholen mee.

Dit jaar heeft klas 2G van SG Panta Rhei uit Amstelveen gewonnen met hun verhaal '070', een kort horrorverhaal over twee tieners en een spokend lokaal. Volgens de jury was niet alleen het enge verhaal zeer goed geschreven, maar was het ook origineel dat de klas aan hun pitch interviews had toegevoegd. De klas won een feestelijke uitreiking op hun eigen school en een boekenkast met tien boeken voor elke leerling uit de winnende klas. Ook ontvingen alle deelnemers de Er Was Eens vmbo-bundel 2018. De prijs werd 20 juni op de Panta Rhei uitgereikt.

Lees hieronder het winnende verhaal ‘070.’

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

070

Tyler loopt over het schoolplein. Hij eet zijn broodje hete kip. Hij ziet Logan en loopt naar hem toe. Logan is zijn vriend sinds hij op het internaat is beland. ‘Heb je het gehoord? Helena heeft vandaag weer gevochten,’ zegt Logan. Helena is het populairste meisje op school. Ze zit bij Tyler in de klas. Haar gedrag bevalt hem niet. Ze doet stoer, trekt veel aandacht naar zich toe en zit altijd in de problemen. Maar dat is heel normaal hier op school. Dit is namelijk een internaat voor probleemkinderen. Tyler is in gedachten verzonken. ‘Hallo! Heb je überhaupt gehoord wat ik zei?’ vraagt Logan. ‘Uh, wat?’ zegt Tyler verbaasd. ‘Waar zit jij met je hoofd? Je luistert nooit. Irritant hoor!’ zegt Logan boos. De bel gaat. ‘Doei,’ zegt Tyler ongeïnteresseerd en loopt naar zijn les Duits. Hij gaat achteraan in de hoek zitten.

Helena komt tien minuten te laat binnen. ‘Waar komt mevrouwtje vandaan?’ vraagt de leraar op een dreigende toon. ‘De aula,’ zegt Helena op een droge toon. ‘Met jou heb ik nog een appeltje te schillen na de les,’ zegt de leraar. ‘Dat is jammer, ik heb vandaag geen appel meegenomen,’ zegt Helena. Een paar kinderen beginnen te lachen. ‘Stilte!’ roept de leraar. Helena kijkt of er nog een plekje vrij is en de enige plek waar ze nog kan zitten is naast Tyler. Helena gaat naast hem zitten en kijkt hem indringend aan. ‘Wat kijk je?’ snauwt Tyler. ‘Ik bestudeer jouw lelijke hoofd. Ik vroeg me af of er nog wat te redden valt,’ zegt Helena. Ze kijkt hem dreigend aan. Hij kijkt dreigend terug. Dan barsten ze in lachen uit. ‘Met jou kan ik echt niet serieus zijn,’ zegt Helena. ‘Kom je morgen mee naar lokaal 070?’ vraagt Helena. ‘Nee,’ zegt Tyler. ‘Je weet niet wat je mist. Denk er nog maar eens over na,’ zegt Helena.

In de pauze vertelt Tyler aan Logan wat Helena vroeg. ‘Zij wilde dat jij met haar mee ging naar lokaal 070? Heeft ze niet gezegd waarom?’ vraagt Logan. ‘Nee, wat voor een lokaal is dat?’ vraagt Tyler. ‘Weet je dat dan niet? Dat lokaal is totaal afgesloten! Zelfs de gang er naar toe is niet toegankelijk. Als je het toch waagt, kom je gelijk bij directeur Kuilboer terecht en kun je zelfs van dit stomme internaat afgeschopt worden!’ waarschuwt Logan. ‘Ik ben nergens bang voor en ik wil juist hier weg,’ zegt Tyler. ‘Wedden dat je het niet durft,’ zegt Logan. ‘Wedden van wel!’ daagt Tyler uit. ‘Je bluft. Bewijs het maar eens,’ zegt Logan. Meteen loopt Tyler naar Helena. ‘Hey, was je nog van plan om naar lokaal 070 te gaan? Dan ga ik mee,’ kondigt Tyler aan. ‘Deal. Wat is je nummer?’ vraagt Helena. Tyler en Helena wisselen telefoonnummers uit en ze maken plannen voor morgen.

De volgende dag zegt Logan tegen Tyler: ‘Je liep gisteren opeens weg!’ Tyler zegt droog: ‘Ik ging Helena even vertellen dat ik mee ga naar lokaal 070. En gisteren appte ze me dat we vandaag in de grote pauze naar het lokaal gaan.’ ‘Nou, veel succes man. Ik hoop voor je dat je het overleeft,’ zegt Logan lachend.

Tijdens de les is Tyler in gedachten verzonken. Hij denkt over het lokaal, waarom zouden we daar niet kunnen komen. Het maakte Tyler nieuwsgierig. Hij wordt uit zijn gedachten gerukt, doordat de juf hem iets vraagt. ‘Waar zit jij met je gedachten?’ vraagt de juf. ‘In mijn hoofd,’ zegt Tyler bijdehand. ‘Eerst let je niet op en dan doe je nog bijdehand. Nog één keer en je gaat eruit,’ zegt de juf op een zachte maar dreigende toon. ‘Dat boeit mij vrij weinig,’ zegt Tyler brutaal terug. ‘Eruit!’ schreeuwt de juf. Tyler staat op en loopt naar de deur. ‘Doei,’ roept Tyler en hij loopt het lokaal uit. Hij loopt langs het kantoor van de locatie-assistent. ‘Nooit dat ik me ga melden,’ denkt Tyler bij zichzelf en loopt regelrecht naar de aula. Hij gaat zitten en begint muziek te luisteren. Helena komt naar hem toe. ‘Eruit gestuurd?’ vraagt Tyler. ‘Heb je me in de les gezien?’ zegt Helena. Tyler snapt de hint, ze was aan het spijbelen. ‘Gaan we nu?’ vraagt Helena. ‘Hoezo nu, ik niet zo veel zin,’ zegt Tyler. ‘Ja, maar nu letten ze niet echt op,’ antwoordt Helena.

Helena en Tyler zijn bij de gang van lokaal 070 gekomen. Ze klauteren over de tafels en stoelen. Volgens Helena zijn die geplaatst om de gang te blokkeren. Ze bereiken de deur van het lokaal, hij zit op slot. ‘Shit,’ vloekt Helena zacht. Ze pakt iets uit haar zak en begint in het slot te peuteren. Nu pas ziet Tyler wat het is, het is een speldje. Helena wil net de hoop opgeven, maar het slot springt open. ‘Lets go,’ zegt Helena enthousiast. Ze gaan naar binnen en zien niks, zo donker is het. Tyler pakt zijn telefoon en doet zijn zaklamp aan en Helena volgt zijn voorbeeld. Ze lopen rond, totdat Helena opeens begint te gillen. ‘Omg, hij is dood! Tyler, we moeten hem helpen, alsjeblieft,’ gilt Helena. ‘Waar heb je het over, er is niemand dood. Je hallucineert,’ kalmeert Tyler haar. Totdat hij het ook ziet. Een jongen heeft zich opgehangen, maar hij beweegt nog. Tyler rent er naar toe en probeert de jongen te helpen, maar hij verdwijnt in het niets. Helena is gestopt met huilen. Tyler draait zich om en hij ziet haar niet meer. Die bitch, ze heeft hem achtergelaten.

Ondertussen zit Helena nog op de grond te huilen. Ze hoort Tyler niet meer. ‘Tyler! Je bent niet grappig, ik ben echt serieus!’ schreeuwt ze. Ze heeft hem gezien, dood. Haar eigen broer hing daar. Ze snapt het niet meer! Haar broer was vermist, maar niemand heeft verteld dat hij dood was.

‘Helena, Tyler! Het is een hallucinatie, dit is niet echt. Hij speelt met jullie,’ roept directeur Kuilboer. Hij had iemand horen huilen en toen hij ontdekte dat er leerlingen in het verboden lokaal zaten, moest hij ze wel helpen. Opeens kreeg hij een idee. Hij schreef een brief: HELENA, LUISTER, JE MOET WEG! Hij gooide de brief naar binnen en zag dat ze hem las, opstond en wegrende uit het lokaal recht in zijn armen. Tyler probeert nog steeds uit het lokaal te komen, maar hij kan de uitgang niet vinden. Opeens vliegt er iets tegen hem aan. Het is een propje, is dit een grap? Hij opent het propje en leest het bericht: TYLER, LOOP RECHTDOOR EN JE KOMT UIT DIT LOKAAL. SNEL, WANT DE TIJD IS BIJNA OM! Hij begint te rennen. En loopt recht naar de deur die hij voor zich ziet.

Later zitten Helena en Tyler op het kantoor van Kuilboer. Ze hebben op hun donder gekregen. ‘Het spijt me, Helena, maar je broer had in dat lokaal zelfmoord gepleegd en daarna begonnen er rare dingen te gebeuren. We hebben toen het lokaal afgesloten. Ik ben niet boos op je, maar niemand mag hierover weten,’ zegt Kuilboer. Helena huilt nog steeds. Tyler troost haar.

Geschreven door Marwa Boujada en Tania Kumar van SG Panta Rhei 2G.