In het Nederlands is de spelling bijvoorbeeld redelijk transparant en ligt het dyslexiepercentage op zo’n 4%, waar dit in het veel grilliger Engels ruim 10% is. 
Daarom heeft elke taal een eigen gestandaardiseerd testinstrument nodig om dyslexie te kunnen vaststellen, plus eigen oefenmateriaal. Voor het Bahasa Indonesia ofwel Standaard Indonesisch – qua schrift en spelling heel transparant – bestond dit nog niet. Dankzij Gronings-Indonesisch onderzoek is dit er nu wel.
Lotte Elisabeth Borleffs, Cracking the Code: Towards Understanding, Diagnosing and Remediating Dyslexia in Standard Indonesian. Proefschrift Rijksuniversiteit Groningen, 2018.
Dit artikel verscheen in de rubriek Onderzoek kort in Didactief, oktober 2018.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
