Interview

De favoriete leraar van Rocco Hueting

Johan Lummen staat al te wachten in de hal van de school. Zijn oud-leerling Rocco Hueting komt net een paar minuten over de afgesproken tijd binnen. ‘Dat klopt met mijn herinnering. Rocco kwam altijd net iets te laat de les binnen.’

RH geeft het grif toe: ‘Ik ben weinig gedisciplineerd.’
JL: ‘Je was altijd al dromerig.’
RH: ‘Ik heb geen idee hoe ik toen overkwam.’
JL: ‘Je was een rustige jongen…’
RH: ‘Ik rustig?! Dat gaat niemand geloven! Ik heb bij een leraar eens een halfjaar met mijn gezicht tegen de muur onder het schoolbord moeten zitten, omdat ik zo vervelend was.’
JL: ‘Ik herinner me je echt niet als een vervelende etterbak. Je maakte wel veel opmerkingen. Eigenlijk altijd raak, maar in de les kwam het niet altijd gelegen.’
RH: ‘Jij had de wind er goed onder. Soms werd je boos en sloeg je met de vuist op tafel. Daar waren we altijd behoorlijk van onder de indruk.’
JL: ‘Het grootste deel was gespeeld.’
RH: ‘Dat hadden wij dus echt niet door.’
JL: ‘Als er dingen gebeurden die ik niet wilde, greep ik meteen in. Jij kreeg trouwens veel van me gedaan, je wist heel goed hoe je mij moest bewerken.’
RH: ‘Dat had je dan toch wel door?’
JL: ‘Jawel, maar ik dacht: Rocco, dat doe je handig. Je was echt een onderhandelaar.’
RH: ‘Ik weet nog dat we opeens zelf idioomtoetsen moesten maken. En dat ik zei: waarom mag ik niet gewoon al die toetsen in een keer maken? Dan heb ik het maar gehad.’
JL: ‘We wilden af van idioomtoetsen in de les, leerlingen konden dat ook wel zelfstandig doen, vonden we. Mede door opmerkingen als die van jou hebben we dat systeem verder aangepast, leerlingen mogen nu zelf hun toetsen inplannen.’

RH: ‘Met Engels kon ik uit de voeten, dat begreep ik. Ik mocht gewoon mijn mondeling schoolexamen over de Beatles doen.’
JL: ‘Een zelfgekozen onderwerp vond ik belangrijk. Want ga maar eens praten over iets wat je niet interesseert. Die Beatles spraken mij ook wel aan. Al was ik zelf meer van de Stones.’
RH: ‘De muziek heb ik in die tijd ontdekt. Mijn vader had een enorme platenkast. Ik luisterde naar boze pubermuziek, metal en zo. Hij zei: ja, ik snap dat je die muziek leuk vindt, maar luister hier ook eens naar. En dan gaf hij me een bandje van Nirvana, Led Zeppelin of de Beatles. Daar zat ik urenlang naar te luisteren. Dat gun ik iedereen, zo’n fantastische ontdekkingsreis in de muziek. Ik heb toen ontdekt hoe belangrijk muziek voor mij is.’
JL: ‘Jij zei ook altijd dat je het zo jammer vond dat je zelf niet in die creatieve jaren zestig was opgegroeid.’
RH: ‘Ja, dat gevoel had ik toen heel sterk. Met jou en Paul van Laar (leraar Frans, red.) kon ik daarover praten.’
JL: ‘Paul is een wandelende muziekencyclopedie. Je hoefde maar iets te neuriën en hij wist meteen welk liedje het was en van wie en uit welk jaar.’
RH: ‘Niemand van mijn vrienden was daarmee bezig. Ik voelde me altijd een beetje anders. Jullie wisten tenminste waar ik het over had.’
JL: ‘Speelde je toen zelf ook al muziek?’
RH: ‘Nauwelijks. Een instrument leren bespelen, daar had ik geen geduld voor. Ik besteedde mijn tijd liever aan voetballen en skateboarden. Ik deed wel eens mee met een van de bandjes hier op school. Stond ik heel vals te zingen in de aula.’
JL: ‘Er was toen een levendig muziekgebeuren hier op school, met de jongens van De Staat en Go Back to the Zoo. Was jij er die vrijdagavond ook bij toen Torre en Jop zo’n prachtig optreden hebben verzorgd?’
RH: ‘Nee, nee. Maar ik herinner me nog wel dat jij maandagmorgen in de les erop terug kwam en uitgebreid Jop complimenteerde. Jop zat naast me en dacht: houd toch je mond! Hij kon wel door de grond gaan.’
JL: ‘Hoe ben je bij De Staat gekomen?’
RH: ‘Op een gegeven moment vroegen ze of ik mee wilde spelen. Mocht ik op de koebel slaan, nou ja, dat kan iedereen. Inmiddels doe ik gitaar en zang, dat heb ik allemaal geleerd door in de band te spelen.’ 

JL: ‘Weet je nog, de Londen-reis?
RH: ‘Die was echt geweldig. Een echt classic schoolkamp. Met veel bier en jongens die naar de meisjesslaapkamers gingen.’
JL: ‘Dat is mij allemaal ontgaan.’ 
RH: ‘Ik zie nog voor me hoe jij in de bus terug uit Londen van alles aan het regelen was. Te midden van die hectiek zag je mij en vroeg je: En Rocco, wat heb jij allemaal gedaan? Dat vond ik bijzonder. Dat gevoel dat iemand echt even tijd voor je neemt.’

Drie van de vijf bandleden van De Staat zaten op de NSG: naast Rocco zijn dat Torre Florim en Jop van Summeren. Dit najaar verscheen hun derde album: I_Con. Zie www.destaat.net