Enkele maanden geleden mocht ik jeugdboekenschrijver Jacques Vriens interviewen tijdens een literaire avond voor studenten. De zaal was bommetjevol, voornamelijk met studenten Nederlands en pedagogiek, en het was ontroerend om te zien hoe ze nog steeds opkeken naar hun jeugdheld. Diversen onder hen waren Vriens’ werk blijven volgen en lezen, mede met het oog op hun toekomstige beroepspraktijk, en dat stemde hoopvol. Want het werk van Jacques Vriens verdient het (voor)gelezen te worden in de klas.
Vriens is geen literaire schrijver in de betekenis van mooie zinnen en een originele compositie. Maar hij bezit wel een eigen code voor het schrijven van sprankelende boeken die kinderlijk zijn in de goede zin van het woord. Zijn stijl is levendig en lenig en hij schrijft niet op de hurken of over de hoofden van kinderen heen, maar kijkt ze recht in de ogen. Het is bovendien knap hoe hij serieuze thema’s soepel weet neer te zetten.In zijn nieuwste boek, Code Kattenkruid, dwingt dat helemaal respect af, want het is nogal een thema dat hij hier aansnijdt. De opa van Stijn heeft net te horen gekregen dat hij onbehandelbare kanker heeft. Hij wil niet wachten op het bittere einde, maar eerder al een spuitje van de dokter krijgen. Deze wens deelt hij, behalve met de huisarts, alleen met zijn boezemvriend en met zijn dertienjarige kleinzoon. Hij drukt Stijn op het hart dit geheim te houden (hun code Kattenkruid) en er niet met zijn ouders over te praten. Mag je daar een kind mee belasten, zou je kunnen opwerpen. Dat schoot zeker even door mijn hoofd, maar Vriens weet dat bezwaar overtuigend weg te schrijven. De band tussen opa en kleinzoon is hecht, ze zijn elkaars toevluchtsoord. Hoewel de hele familie tegen is, wil opa ondanks zijn ziekte per se dat de al geplande driedaagse fietstocht met Stijn doorgaat. Tijdens deze tocht leren ze elkaar en zichzelf nog beter kennen.
Warme relaties tussen grootouders en kleinkinderen zijn een bekend thema in de jeugdliteratuur, evenals de dood van grootouders. In dat opzicht is dit boek van Vriens niet origineel. Maar de menselijkheid én humor waarmee hij beide personages en hun omgang met de naderende dood schetst, ontroert en overtuigt. Vriens bewijst andermaal zijn kracht als kinderboekenschrijver.
Jacques Vriens, Code Kattenkruid. Hoe mijn opa vrolijk doodging. Vanaf 10 jaar. 125 blz. Van Holkema & Warendorf, 2018, € 14,99.
Deze recensie verscheen in Didactief, december 2018.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
