Onderwijs is prachtig!

Zelf geef ik al zes jaar vol passie en plezier les aan de groepen 3 en 4. Deze jaren zijn omgevlogen. Vooral omdat ik er elke dag, elk uur, elke seconde van geniet.
Als ik aan het begin van het schooljaar een nieuwe groep leerlingen ontvang, dan begin ik plannen te maken in mijn hoofd. Wat wil ik, met deze leerlingen, in juni bereiken rond technisch lezen, begrijpend lezen, taal, spelling en rekenen? En niet te vergeten: op sociaal-emotioneel gebied?

Ik zie het schooljaar als een reis langs allerlei tussenstations, om de leerlingen vlak voor de zomer allemaal bij het eindstation af te leveren. Daar is goed, planmatig onderwijs voor nodig. Ik doorloop continu de fasen 'oriënteren, plannen, uitvoeren en evalueren'. En niet te vergeten: tussentijds bijsturen waar nodig. Want álle leerlingen verdienen het om bij het eindstation aan te komen en de minimumdoelen te behalen. De ene leerling heeft voldoende aan de basisinstructie, andere leerlingen bied ik dagelijks extra instructie en oefening aan. Weer andere kinderen ontvangen verrijkingsstof zodat ik ook hen kan blijven uitdagen en tot leren kan brengen. Ik ben de machinist die continu observeert of mijn 'treinreizigers' nog op koers liggen of dat hier meer voor nodig is.

In de praktijk betekent het dat ik weet wat mijn leerlingen nodig hebben. Leerlingen die meer hulp nodig hebben, neem ik bij de hand zodat zij extra instructie en oefentijd krijgen. Na elke periode evalueer ik of de doelen zijn behaald en maak ik nieuwe plannen. Zelf werk ik met groepsplannen, maar de wijze waarop het plan wordt gemaakt, vastgelegd en uitgevoerd is enkel een middel. Niet het middel, maar het doel staat voorop: goed onderwijs voor álle leerlingen in mijn klas.

Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk is spontaniteit ook van belang. Werken met kinderen zorgt dagelijks voor spontaniteit en ik vind het belangrijk om ruimte te maken voor de eigenheid van elk kind. Juist dan kan elke leerling zijn wie hij of zij mág zijn: zichzelf. Dat zorgt voor plezier, schept een band tussen de leerlingen en mij én tussen de leerlingen onderling. Maar ik zie mezelf ook als de leerkracht die ervoor moet zorgen dat de trein gaat rijden: ik bepaal de koers. Zo zie ik dagelijks leerlingen groeien en succeservaringen opdoen. Hierdoor ontwikkelen zij het gevoel iets te kunnen.

Het is prachtig om bij te mogen dragen aan de ontwikkeling van kinderen en onze 'volgende generatie' te onderwijzen. Wanneer ik met mijn leerlingen bij het eindstation arriveer, blik ik dan ook altijd met ze terug om te kijken waar we stonden bij aanvang van het schooljaar. Kinderen zijn vaak verwonderd over wat zij allemaal hebben geleerd en hoe zij zijn gegroeid wanneer je dit concreet met ze benoemt.

Een kind mag trots zijn op wat het bereikt. Of het kind nu aan mijn hand heeft gewandeld tijdens deze reis of het de weg iets zelfstandiger heeft afgelegd: door planmatig werken kan elke leerkracht zorgen dat zijn of haar leerlingen tot leren komen. Ik heb zelf al zes 'reizen' mogen maken en die waren geweldig. Eerst vakantie straks en dan op naar reis nummer zeven. Onderwijs is toch prachtig?!

TMarita Eskes, leerkracht, leescoördinator, remedial teacher, rugzakbegeleider Kon. Beatrixschool, De Meern.