Geschiedenis schrijven...

Natuurlijk zou juf dan zeggen: 'Gebruik je fantasie. Maar er maar iets leuks van.'
Maar ik heb geen fantasie. Nooit gehad. Val mij niet lastig met elfen, kabouters, weerwolven, zombies, heksen, of vampiers. Ik zal dan ook niet snel schrijven over pratende bomen of eenogige marsmannetjes.

Toch hield ik als kind van verhalen. Vooral van de waar gebeurde verhalen. Verhalen over zeehelden en ontdekkingsreizigers waren favoriet. Lang heb ik ervan gedroomd om net als Albert Schweitzer een ziekenhuis te beginnen in een arm Afrikaans land. 'Lambarene' was voor mij een toverwoord.

Als schrijver zonder een reusachtige schrijfdrang en met een angst voor ongebreidelde fantasie heb ik mijn genre gevonden in kinderboeken met een historische invalshoek. Ik schrijf geschiedenis.

Toen ik door De Schoolschrijver werd gevraagd schoolschrijver in Friesland te worden, sloeg mij even de angst om het hart. Was ik wel de aangewezen persoon om kinderen schrijfplezier bij te brengen?
Voor ik 'ja' zei, vroeg ik voorzichtig: 'Mag ik er eventueel een historische draai aan geven?' Dat mocht.

Zo ontstond het plan om de leerlingen van de Groen van Prinstererschool in Dokkum mee te nemen op een reis naar het verleden. Hun eigen verleden. Samen bezochten we het regionaal archief. Uit het verleden doken we weeshuisdagboeken uit 1800 op. En ook processen verbaal van rond 1900. Er kwamen foto's tevoorschijn van het verdwenen spoorlijntje. En ontwerptekeningen van de school toen er nog geen school was. Aan de hand van deze bronnen gingen we aan de slag met het schrijven van verhalen, gedichten, dagboekfragmenten en dialogen. De gedichten werden voorgedragen. En de dialogen werden opgevoerd.

Ik gaf ook huiswerk op: ga op bezoek bij pakes en beppes en vraag ze het hemd van het lijf over vroeger. Stel zoveel mogelijk vragen over hun school, hun hobby's, hun lievelingseten, hun avonturen.
De kinderen kwamen op school met oude foto's, mapjes met documenten en doosjes vol attributen.
'Meneer Arend, denkt u dat deze walvistanden geschikt zijn als bron voor een avonturenverhaal?'
'Schoolschrijver, de vader van mijn opa heeft de oorlog meegemaakt. Hij moest onderduiken. Mag ik er dan zelf iemand bij verzinnen? Want anders heb ik geen dialoog in mijn verhaal.'

Binnenkort verschijnt een boek met de mooiste verhalen van alle leerlingen van de Groen van Prinstererschool in Dokkum. Wat ben ik trots op mijn leerlingen en op mijn leerkrachten. Ze hebben zich onvoorwaardelijk in mijn avontuur gestort. We hebben samen geschiedenis geschreven!

Neem eens een kijkje op de website www.deschoolschrijver.nl
Haal zelf een schoolschrijver in huis. Of boek er een via de Schoolschrijver Academie. In een of meer workshops krijgen leerkrachten gereedschap aangereikt om nog creatiever met taal aan het werk te gaan. Daar horen ook schrijfopdrachten bij. En misschien zijn de verhalen die daaruit voortkomen wel echt gebeurd.

Arend van Dam is kinderboekenschrijver. Bekende titels zij no.a. Lang geleden, Nu of nooit, Ave Caesar!, Overal en nergens, In een land hier ver vandaan.