Koude hamburgers en kauwgomballen

Wat is dat nu? vroeg ik, alsof ik géén flauw benul had van wat-ie daar tussen zijn knuistjes klemde. 'Een traktatie', zei hij triomfantelijk. 'Oh, wat een bofkont ben jij,' loog ik. En tegelijkertijd voelde ik de irritatie opkomen. Een zakje chips, oké. Niet gezond en ook niet vreselijk verantwoord, maar goed, ik had er na zes jaar Kinderdagverblijf, Buitenschoolse Opvang en Basisschool langzaam aan leren wennen. Dat mijn opvattingen over gezonde voeding niet altijd stroken met die van een ander, soit. Maar die kauwgomballen schoten mij in het verkeerde keelgat. Kauwgom valt in dezelfde categorie als koolzuurhoudende dranken, lolly's, gevulde koeken... Niet Voor Jonge Kinderen.

Een dag later stapte ik naar school. En wat zei juf? 'Traktaties en tien-uurtjes zijn de verantwoordelijkheid van de ouders.' Een deur verder moest de directeur toch toegeven dat deze traktatie misschien wel 'iets over de top' was.

Het was niet de eerste keer dat ik mijn beklag deed over het snoepgoed op school – en nu denkt u natuurlijk – oh daar heb je er weer zo een, zo'n moeder die het allemaal zo goed weet en bij het minste of geringste bij de directie aanklopt – zo'n moeder ben ik niet, verre van. Ik ben een tevreden ouder. Blij met de bevlogenheid van de juffen van haar zoons, trots op de schooldirecteur die een team van 50 juffen en enkele meesters enthousiast houdt en mij het gevoel geeft dat mijn kinderen geen nummer zijn tussen 750 leerlingen. Maar toch...soms ben ik verbaasd.

Tijdens het schoolreisje van mijn oudste in groep 1 was het meteen raak. Geen verbod op snoep. De regel was: snoep mag mee, als er maar gedeeld wordt. Het gros van de rugtasjes beperkte zich tot een klein rolletje drop of een zakje haribo. Maar er waren excessen. Eén klasgenootje zette om tien uur zijn tanden in een Mac Donalds hamburger. Koud en plain (het Mac Donald's begrip voor: zonder groenten). Daarna deed hij zich met z'n vriendjes tegoed aan chocoladecake, zuurtjes, mentos en lolly's. En tijdens de lunch haalde hij een tweede hamburger uit een broeierige tas. Twee happen en het onvermijdelijke gebeurde: hij spuugde zijn volledige Jamin-inventaris uit, vlak naast de houten picknicktafel waar ik net een hap van mijn o zo gezonde waldcorn broodje wilde nemen...

Voor mij is inmiddels de grens bereikt. Verantwoordelijkheid van de ouders? Ja, natuurlijk. Maar ook nee! Want die kleine met z'n hamburger en mijn Cas met z´n kauwgomballen zijn de dupe van het ongezonde gedrag van ouders. En de juf? Die zit na al die rotzooi met stuiterende en ongeconcentreerde kinderen in de klas of in de bus.

Paulien de Jong is freelance journalist en freelance (eind)redacteur van Didactief. Ze heeft twee kinderen.