Snottertijd

Vooral de brugklassers snotteren veelvuldig en luidruchtig. Sommige meiden keren zich walgend af van de snotslikkende medeleerling aan wie zij door de vaste klassenplattegrond vastgeklonken zijn. 

Of ze even naar de wc mogen?, vragen sommigen. Om hun neus te snuiten. Dat vind ik geen goed idee. Gelukkig heb ik wel zakdoekjes bij me en die deel ik kwistig uit aan deze en gene – gevraagd en ongevraagd. Maar het zijn er veel, de snotteraars, en de zakdoekjes zijn al gauw bijna op.

We hebben het in de klas gehad over de plattegrond. Is het goed om een vaste klassenplattegrond te hebben of niet? De leerlingen zijn het niet met elkaar eens. Vooral de tegenstanders zijn fel. Het is net het onderwijsdebat, denk ik, met al die roepende stemmen en dat gezwollen taalgebruik. Het onderwijs is in crisis! Ons systeem is kapot! De onderwijsresultaten hollen achteruit! De lat moet omhoog! Nee, de prestatiedruk is nu al veel te hoog! Meer evidence-informed werken! Nee, meer pedagogisch handelen! Moedeloos word je ervan. Maar goed, ook ik besteed meer lessen aan argumenteren, het formuleren van je eigen standpunt en het aanvallen van het standpunt van de ander dan aan goed luisteren en zoeken naar overeenkomsten. Misschien zou ik vanavond teksten moeten zoeken die niet polemisch van aard zijn, die wat minder betogend en wat meer beschouwend zijn. 

‘Mevrouw! Hebt u nog een zakdoekje?’ Inderdaad, ik zie het, Ilias’ snot drupt op zijn etui. En gelukkig heb ik nog precies één zakdoekje. Maar dan zie ik David. Hij heeft een korst van een wondje van zijn elleboog gekrabd. Een paar indrukwekkende druppels liggen op zijn boek en zijn tafel. ‘Ik heb bloed!’ Leerlingen draaien zich om, er is ontzag. ‘Mevrouw, David bloedt!’. 

Ze zijn het er snel over eens. Het zakdoekje moet naar David. Bloed boven snot. Gelukkig zijn er nog zekerheden in dit leven. 

Karin

Karin Westerbeek is raadsadviseur van de Onderwijsraad en leraar Nederlands in het vo

Dit artikel verscheen in Didactief, oktober 2024.