Sommige kinderen gaan minder efficiënt om met feedback. Ook vinden ze het lastiger om te wissen tussen activiteiten: omschakelen tussen taal en rekenen bijvoorbeeld of tussen plus- en minsommen. Femke Stad beschrijft deze leerlingen in haar proefschrift als ‘kinderen die minder flexibel leren’. Hierdoor scoren ze vaak iets minder goed op bijvoorbeeld Cito-toetsen of intelligentietaken.
‘Dynamisch toetsen’ kan een oplossing zijn: met tips en hints help je leerlingen te wisselen tussen verschillende taken. Dit sluit aan bij de oproep van de laatste jaren om de focus te verleggen van summatief toetsen (waarbij je vooral kijkt of een kind de lesstof beheerst) naar formatief toetsen (waarbij je het toetsen zelf ook als leermoment gebruikt en meer uitgaat van individuele leerprestaties).
Stad liet zo’n vierhonderd leerlingen uit groep 3 deelnemen aan een dynamische test, die het inductief redeneren mat. Eerst werd het instapniveau bepaald via een voormeting (zonder feedback). Daarna kregen de kinderen een training waarbij de proefleider ze hints en feedback op hun individuele prestaties gaf, waardoor ze gaandeweg leerden geschikte oplossingsstrategieën te gebruiken. Een nameting (weer zonder feedback) liet zien in hoeverre de kinderen vooruit waren gegaan. De leerlingen die minder flexibel leerden (en dus met een lager instapniveau waren begonnen), hadden meer hulp nodig tijdens de training, maar hadden er vervolgens ook meer baat bij: sommigen kwamen in de nameting zelfs uit op hetzelfde niveau als hun meer flexibele leeftijdsgenootjes.
Femke Stad, Dynamic Testing and Cognitive Flexibility. Proefschrift Universiteit Leiden, 2018.
Dit artikel verscheen in de rubriek kort onderzoek in Didactief, mei 2018
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven