Interview

Leer kinderen spelen

Tekst Bea Ros
Gepubliceerd op 20-05-2015 Gewijzigd op 20-04-2017
Finalist van de Global Teacher Prize 2016 Hanan Al Hroub, opgegroeid in het Palestijnse vluchtelingenkamp Bethlehem, werd lerares omdat ze moeder is. Onderweg van school naar huis zagen haar man en vijf jonge kinderen hoe mensen werden doodgeschoten. Haar kinderen raakten zwaar getraumatiseerd en durfden de deur niet meer uit, laat staan de weg naar school weer bewandelen.

‘Het was de reden dat ik lerares ben geworden. Geen enkele leraar kon hen helpen, ik moest het zelf doen. Ik deed spelletjes met hen in mijn eigen huis en nodigde ook buurkinderen uit. Langzaamaan durfden mijn kinderen de deur weer uit te gaan en zelf kinderen uit te nodigen. Ze kregen weer zelfvertrouwen en kwamen erbovenop.’

Al Hroub is inmiddels lerares aan de Samiha Khalil High School in Al-Bireh (Palestina) en gespecialiseerd in onderwijs aan door oorlogsgeweld getraumatiseerde kinderen. Play and Learn is haar motto. Haar lesmateriaal omvat naast boeken ook ballonnen, vishengels en sokken met cijfers, het meeste daarvan door haarzelf gemaakt van gerecycled materiaal, want geld voor leermiddelen is er nauwelijks. Tijdens haar dankwoord bij de uitreiking van de Global Teacher Prize vroeg Al Hroub aandacht voor het vele geweld in haar land en de moeilijke omstandigheden waaronder Palestijnse leraren moeten werken. ‘Veel van mijn leerlingen worden blootgesteld aan ernstig geweld en er zijn nauwelijks goede leermiddelen beschikbaar.’ Het prijzengeld, 1 miljoen dollar, zal ze dan ook besteden aan verbetering van de onderwijsinfrastructuur.

Hanan al Hroub met haar leerlingenZe leert haar leerlingen weer spelen en via het spel leren. Ze spelen bijvoorbeeld een wedstrijdje visjes met cijfers hengelen. Of ze laat kinderen een ballon naar elkaar gooien met optelsommen (gooi de ballon naar iemand wiens cijfer met dat van jou samen 9 is). ‘Afhankelijk van de leer- en gedragsdoelen kies ik mijn spellen uit. Het ene kind is extreem agressief, het andere juist zeer teruggetrokken. Beiden weet ik via spel te bereiken. Ik zorg ervoor dat ook de kinderen met veel zelfvertrouwen meedoen met mijn spelletjes. Kinderen leren van elkaar. Alles draait erom de kinderen zelfvertrouwen terug te geven en hen het gevoel te geven dat ze erbij horen. Ik benadruk waar ze goed in zijn. Maar leer ze ook om in het spel hun sterke en zwakke punten te ontdekken, daar pas ik de spelletjes op aan.’

Nergens wordt zo duidelijk dat een goede sfeer in de klas onontbeerlijk is voor leren. ‘Pas als kinderen zich veilig voelen op school, kunnen ze leren. My class is like home, we are family in the classroom.

Er is één les die ze haar leerlingen bovenal mee wil geven: No to violence. Haar aanpak van spel, positieve feedback, oog voor individuele behoeftes en het belang van respect leidde tot minder geweld op school, waar dat op menig Palestijnse school eerder regel dan uitzondering is. ‘Mijn collega’s en schoolleider zagen de tastbare veranderingen bij kinderen, hoe ze uit hun schulp kropen en beter gingen leren. Ze hebben mijn aanpak overgenomen en ondersteunen het nu.’

Gevraagd naar hoe zij slaagde waar anderen faalden, is haar antwoord resoluut: ‘Als leraar moet je in staat zijn om alternatieve oplossingen te vinden voor problemen.’ Haar advies aan andere leraren: ‘Je moet een doel hebben. Geloof in het belang van je werk. Leraar is het beroep waarmee je de kwaliteit en de toekomst van een samenleving kunt bepalen. We werken aan een eerlijke wereld, een mooiere wereld en een vrijere wereld.’

Het bezoek van Didactief aan de uitreiking van de Global Teacher Prize in Dubai werd mede mogelijk gemaakt door de Varkey Foundation.

Click here to revoke the Cookie consent