De technologische ontwikkeling van de samenleving is snel gegaan. In haar tijd als leerkracht in Alaska ging Karen Cator nog op bezoek bij gezinnen om ze boeken, een computer of zelfs een elektriciteitsgenerator te brengen. Tegenwoordig wordt van leerlingen verwacht dat ze thuis over een computer beschikken voor hun huiswerk, komen er steeds meer leerapps op de markt en maken de eerste robots hun intrede in de klas. Technologie is een steeds grotere rol gaan spelen in het onderwijs.
Na een tijd bij Apple te hebben gewerkt als leider van de onderwijsafdeling en bij de Amerikaanse overheid als hoofd van de US Office of Education Technology werkt Karen Cator nu als CEO bij Digital Promise. Deze non-profitorganisatie zet zich in voor gelijke kansen in het Amerikaanse onderwijs middels technologie. Want hoewel technologie zich snel heeft ontwikkeld, heeft niet iedereen er toegang toe. De kansen, aldus Cator, zijn vooral in het onderwijs zeer ongelijk verdeeld.
Een op de vijf tieners in de VS heeft onvoldoende toegang tot internet om hun huiswerk te kunnen doen: of het internet is te langzaam of hun apparaten werken niet. Ruim tien procent beschikt wel over die faciliteiten maar ziet nut noch noodzaak. Daarnaast missen veel leraren en leerlingen de kennis en vaardigheden om technologie goed te gebruiken. En daardoor heeft niet iedereen dezelfde vaardigheden als hij van school af komt. Digital Promise probeert die digitale kloof te dichten door technologieprojecten te starten, onderzoek toegankelijk te maken en netwerken op te zetten.
Maar dat is niet alles. We moeten leerlingen ook andere vaardigheden aanleren dan op dit moment gebeurt, volgens Cator, want zegt ze: ‘Kennis is niet langer de valuta’. Kritisch denken, creativiteit, communicatie: dat zijn vaardigheden waar leerlingen in de toekomst iets aan zullen hebben. Vaardigheden waar een computer niet mee kan concurreren.
We moeten daarom overstappen naar powerful learning, zo stelt Cator. Powerful learning is gebaseerd op vijf principes: het leren moet allereerst authentiek zijn. Daarnaast moet er een sociale component in de leeractiviteit zitten: team-based, noemt Cator dit. Verder is powerful learning inquiry-based, wat inhoudt dat er beantwoord wordt aan (onderzoeks-)vragen, moeten de leerlingen eigenaar zijn van het leren en voor hun gevoel een verandering teweeg kunnen brengen in de samenleving, en moet het leren tot slot ook een persoonlijke betekenis hebben voor de leerling.
Allemaal nogal abstracte termen. Gelukkig heeft Cator ook voorbeelden uit de echte wereld. Enthousiast vertelt ze over DIY girls, een project in Los Angeles dat meisjes meer kansen poogt te bieden in digitale technologie. Ze kunnen hier na schooltijd en/of in de vakantie hun eigen projecten creëren en worden geholpen zelf op zoek te gaan naar de middelen en technieken die ze daarvoor nodig hebben. ‘Zo zag een groep meiden veel daklozen in hun omgeving. Hun grote vraag was: hoe kunnen we het leven iets makkelijker maken voor deze mensen buiten?’, vertelt Cator. ‘Dus ze ontwierpen en ontwikkelden een op zonne-energie werkende tent. Een die je kan opvouwen en meenemen, die telefoons oplaadt en die licht biedt.’ Zo’n tent is er natuurlijk niet zomaar, dus de meiden keken Youtube-video’s om de benodigde naai-, soldeer- en elektraskills te verwerven. En ze namen ook geen genoegen met het eerste resultaat: elk prototype werd uitvoerig getest. Kon de tent wel goed tegen water, tegen barre omstandigheden? Zo waren ze bezig met een project dat voor hen belangrijk was, met een écht probleem, samen met leeftijdsgenoten. Ze voelden zich empowered en werkten mee aan een relevant maatschappelijk vraagstuk. Powerful learning dus.
Bekijk hier de TedxTalk van DIY Girls:
Een ander voorbeeld? Het challenge-based leren op Windward School in California. ‘Een groepje leerlingen zag dat bij kinderen met astma de inhaler vaak afging onder in hun tas, waardoor, wanneer ze hem nodig hadden, de inhaler leeg was en niet meer werkte. Gezamenlijk ontwierpen ze een 3D-geprint opzetstuk, dat ervoor zorgt dat de inhaler niet zomaar af kan als deze in een tas zit. Het 3D-ontwerp uploadden ze online, waardoor het nu gratis voor iedereen te downloaden is.’
Bekijk hier een filmpje over de astma inhaler caps:
Technologie in het onderwijs biedt dus veel mogelijkheden, volgens Cator: leerlingen kunnen zelf vaardigheden ontwikkelen en werken met professionele apparatuur, ideeën delen, maar dan moeten we wel het onderwijs aanpassen aan de leerling, niet alleen qua niveau, maar ook qua interesses en talenten.
Maar brengen kinderen niet teveel tijd door voor een scherm? Het is immers nog onduidelijk wat daar de effecten van zijn. Cator snapt de terughoudendheid van sommigen wel: ouders en leraren maken zich hier terecht zorgen om. Maar het gaat om wát kinderen op dat scherm doen. ‘We need to be smart consumers’, aldus Cator. De tijd die kinderen voor een scherm doorbrengen, moet van hoge kwaliteit zijn: oftewel, die moet leerzaam zijn en iets bijdragen aan hun ontwikkeling. Alleen zo draagt technologie positief bij aan hun toekomst.
Lees ook het verslag van Didactief van Onderwijsinzicht 2019.
Lees ook de blog van Karen Cator op Digitalpromise.org.
1 Kompas of Google Maps?
2 Onderwijs met ict moet anders. Het roer moet om!
3 Echte klanten in de werkplaats
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
