Interview

'Ik heb nu meer vrije tijd'

‘In mijn eigen schooltijd heb ik een paar enorm inspirerende docenten gehad van wie ik echt iets geleerd heb over het leven. Zelf hoop ik ook zo iemand te worden.’ Na tien jaar bij De Volkskrant – waarvoor hij nu kritische columns over onderwijs schrijft – had Ferry Haan de journalistiek wel gezien en ging om zich heen kijken. 'Op een feestje vertelde ik eens dat ik best het onderwijs in zou willen en toen ging het snel.' Nu geeft Haan al weer vier jaar economie aan bovenbouw havo en vwo-klassen op het Jac. P. Thijsse-college, een scholengemeenschap met tweeduizend leerlingen in Castricum. En dat bevalt hem goed. ‘Elke les is een avontuur. Het is mooi als het gaat zoals je vooraf bedacht had, maar nog mooier als je door een onverwachte vraag heel ergens anders uitkomt.’ Haan voelt zich ook thuis bij de trend in het economieonderwijs om te beginnen bij een probleem uit de praktijk en van daaruit naar de theorie toe te werken. ‘Als ex-journalist zit ik vol met verhalen uit de praktijk.'

Op het Thijsse-college hebben die praktijkvoorbeelden verdacht vaak te maken met het Brabantse stadje Deurne. 'Iemand is er ooit mee begonnen en nu maken alle economiedocenten er een sport van om de lesstof te ‘verdeurniseren’.' Er is zelfs een lokaal ingericht met Deurnse parafernalia, zoals een replica van de befaamde Peelhelm. 'Een uit de hand gelopen grap, maar het werkt wel. Leerlingen zitten met een glimlach in de klas.' Over de vraag wat tegenviel bij zijn nieuwe baan, hoeft Haan niet lang na te denken. ‘De lerarenopleiding. Dat was een les in nederigheid.’ Haan maakte met frisse tegenzin een poster waarop zijn eigen ontwikkeling stond afgebeeld en zag een getalenteerde collega afhaken na het onderdeel 'docentenloopje', een manier van lopen die autoriteit uitstraalt. 'De opleiding schrikt potentieel goede leraren af, terwijl minder geschikte mensen het wel redden.' Een ander punt dat Haan opviel is het grote verschil in leerprestaties tussen meisjes en jongens. ‘Verbluffend. Jongens zijn echt niet dommer, maar komen in het huidige onderwijs minder uit de verf.’ Sinds kort doet hij hier twee dagen in de week promotieonderzoek naar aan de Universiteit van Amsterdam.

De combinatie lesgeven en onderzoek doen ligt Haan wel. Geklaag van docenten over gebrek aan waardering is aan hem niet besteed. 'Toen ik het onderwijs inging, vroeg niemand me of ik gek geworden was. Ik verdien iets minder dan bij de krant, maar de werkdruk valt mee. Als journalist had ik een contract voor vier dagen en nu voor vijf, maar toch heb ik nu meer vrije tijd.' Haan denkt dat docenten elkaar de put in praten. 'Veel leerkrachten hebben nooit buiten het onderwijs gewerkt en weten niet hoe het er daar aan toegaat. Daarom beseffen ze niet allemaal dat ze het best goed voor elkaar hebben.’

Dit artikel verscheen in Didactief, april 2012.