De antieke rekenhand die hij gebruikte werd in 1928 door Sara Heijmans ontworpen om het rekenen met getallen onder de 20 voor jonge kinderen te vergemakkelijken. Je moet het maar weten.
Onlangs kreeg Ruiten een rondleiding bij een grote uitgever van leermiddelen. ‘Hij liet me precies zo’n rekenhand zien: gloednieuw, net ontwikkeld. Of ik het mooi vond? De man had geen idee dat er nog patent zit op die van Heijmans.’
Wat weten we eigenlijk van de geschiedenis van het onderwijs? Best weinig, bleek tijdens een historische quiz die de presentatie van de canon opvrolijkte. Teams van onderwijswethouders uit de grote steden, leraren van het jaar, studenten, de zaal die met stemkastjes meedeed: iedereen ging nat. De onderwijsjournalisten wonnen, maar niemand had alle 15 vragen goed.
De canon is bedoeld als cadeautje van de Onderwijsraad aan het onderwijs. Het liefst zou de raad zien dat canon (boek en site onderwijserfgoed.nl, de Nederlandse onderwijsgeschiedenis in 30 vensters) wordt opgenomen in de curricula van de lerarenopleidingen. ‘Om te laten zien wat we belangrijk vinden om te bewaren en dat door te geven aan de volgende generatie’, zoals Geert ten Dam het formuleerde.
Nederland is het meest gecanoniseerde land ter wereld. Er is bijna geen stad of dorp meer te noemen of er is wel een canon van gemaakt. Zaten we dan wel te wachten op one more? ‘Zeker wel, want het is voor iedere beroepsgroep noodzakelijk om te weten in welke traditie je staat’, aldus Fons van Wieringen aan wie de canon aangeboden werd. En er staat werkelijk te veel in het boekje wat je nog niet weet. Matressenscholen, wat zijn dat? Welke percentage kinderen ging er eigenlijk al naar school voordat de leerplicht werd ingevoerd?
Wie zijn Sinterklaaslijstje nog niet bij Piet heeft ingeleverd: de canon is een nuttig en aantrekkelijk hebbeding.
Monique Marreveld is hoofdredacteur van Didactief.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
