In 2007 kreeg Nederland een historische canon: vijftig vensters op de vaderlandse geschiedenis. Destijds al pleitte de commissie-Van Oostrom voor een evaluatie na vijf jaar. Pas in 2018 gaf OCW opdracht aan een nieuwe commissie om de canon te herijken. Het ministerie vroeg bovendien onderzoeksbureau Oberon ruim driehonderd leraren te bevragen over waardering en gebruik van de canon (eerder gebeurde dat in 2008 en 2012).
De meeste basisscholen werken met de canon. Leraren vinden het een goede verdieping van de lesstof. De redenen om de canon niet te gebruiken, zijn eerder praktisch (‘de stof komt al anderszins aan bod’, 49%) dan principieel (‘draagt niet bij aan historische vaardigheden’, 2%; ‘oneens met de keuze van de vensters’, 1%).
Leraren in het vo gebruiken de canon minder en vooral incidenteel. Dat komt omdat in de methodes de tien tijdvakken centraal staan en omdat de Europese en wereldgeschiedenis zwaarder gaan wegen. Bovendien hebben vo-leraren er ook meer kritiek op: ze noemen de canon een versimpeling van hun vak (36%), vinden dat deze niet bijdraagt aan historische vaardigheden (29%) en zijn het oneens met de keuzes (29%).
Vergeleken met 2008 is de waardering vooral in het po toegenomen. Minder blij zijn sommigen met opname van de vijftig vensters in de LOVS-toetsen van Cito: dat leidt tot ‘racen door de vensters’ en bemoeilijkt soms de verdieping. De vensters moeten een didactisch handvat zijn, geen norm, aldus de leraren. Leraren in het po hebben weinig behoefte aan herijking van de canon, de helft van de vo-leraren vinden dat wel een goed idee.
Marleen Kieft, Michael Buynsters, Geertje Damstra en Benjamin Bremer, De canon van Nederland. Vervolgonderzoek 2018/19. Oberon, 2019.
Foto: re-enactment van de Tachtigjarige Oorlog.
Dit artikel verscheen in Didactief, maart 2020.
En blijf op de hoogte van onderwijsnieuws en de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen!
Inschrijven
