Interview

‘Kijk naar wat je wél hebt’

‘In het Nederlandse onderwijs gaat het vaak over waarom iets níet kan. Op die school in Satankhulam in India kijken ze naar de mogelijkheden in plaats van naar de beren op de weg. En van daar uit brengen ze de situatie naar een hoger plan.’ Jan van de Ven is leerkracht van groep 7/8 op basisschool Laurentiushof in Vierlingsbeek. Afgelopen zomer spendeerde hij drie weken van zijn vakantie aan een hulpproject op een school in een afgelegen gebied in India. Een school met honderd kinderen tussen de vier en elf jaar, de ene helft wees uit het aanpalende weeshuis, de andere helft met een moeder die werkt dankzij een microkrediet. Opdrachtgever was People4Change, een hulporganisatie die voor Nederlandse professionals korte uitzendingen regelt naar ontwikkelingsorganisaties in Afrika en Azië om kennis te delen. Kennis die daar niet aanwezig is of te duur om in te huren. Van de Vens opdracht: een ‘kwaliteitsimpuls’ geven aan het onderwijs op de school, kijken naar organisatie en structuur en de lokale leerkrachten adviseren over het verbeteren van hun lesmethoden.

SPONSORING 

Hij ging ‘blanco’ het vliegtuig in. ‘Het gebied was zo’n uithoek, ik wist niet goed wat ik aan zou treffen. Ik ben begonnen met observeren en praten met iedereen, ook met kinderen. Toen ik terug naar huis vloog, had ik een rapport met aanbevelingen en was er wel iets in gang gezet. Dat was de grootste boost.’ De aanbevelingen variëren van tips voor de werkvloer, bijvoorbeeld om het rumoer in de klas te verminderen of een leerling positief te stimuleren, tot zaken die de organisatie raken. ‘De kinderen kregen zeven uur per dag les en ieder uur een andere juf. Ik vond dat ze beter één juf konden hebben om daar een veilige band mee op te bouwen. Affiniteit is juist voor de weeskinderen zo belangrijk. De leerkrachten waren eerst terughoudend om les te geven in andere vakken, maar ze zagen er wel de meerwaarde van in. Ze zijn er het volgende semester mee begonnen.’
Ander punt was het Engels, de taal waarin de lessen werden gegeven. ‘De leerkrachten beheersten die taal heel basaal. Maar ze kwamen iedere zaterdag op school om te werken. Ik heb aanbevolen om die dag te gebruiken voor Engelse les.’ Van de Ven wilde altijd al een keer naar het buitenland en deze uitzending was een buitenkans. Zijn school valt onder de Stichting Katholiek Onderwijs Vierlingsbeek en binnen de GMR was hij betrokken bij de opzet van een project over grensverleggend leren. Hij wil zelf buiten de dagelijkse kaders treden. Er zullen meer leerkrachten naar dezelfde school in India gaan, maar hij is blij dat hij de eerste was. ‘Ik houd van ongebaande paden.’ Hij kijkt er nu naar uit die wereld zijn eigen klas binnen te brengen. Van de Ven heeft zijn eigen laptop op de school in Satankhulam achtergelaten en heeft via sponsoring aan het thuisfront de kosten voor drie jaar internetverbinding bij elkaar gebracht. De computerruimte wordt nu ingericht en dan kunnen de tien- en elfjarigen met hun digitale uitwisseling beginnen. ‘Met uitwisseling van beelden, verhalen, muziek en filmpjes elkaars horizon verbreden. Dat is het ultieme doel.’ 
Lees het hele reisverslag op http://janvandeven.waarbenjij.nu/